Türkiye-Ermenistan sınırını, Başbakan Süleyman Demirel kapattı. Diplomatik ilişkiler de kesildi. Zira Ermenistan, Azerbaycan Cumhuriyeti’nin beşte bir toprağından başka, Azerbaycan’a bağlı Dağlık Karabağ otonom yöresini işgal etmiş, 40.000 Azeri’yi çoluk çocuk öldürmüş, 1 milyon Azeri’yi bu topraklardan çıkarıp hâlâ yaşadıkları göçmen durumuna düşürmüştü.
Bugünki Ermenistan Cumhuriyeti toprakları, bir buçuk yüzyıl önce yüzde 90 çoğunlukla Türk yurdu idi. Revân (Erivan), bir Türk kültür merkezi idi. Ermeniler bugünki topraklarına, Rus süngüsü ile sürülüp atılan Azeriler’in yerine yerleştiler.
Minsk toplantıları gibi milletlerarası oyalamalarla Ermeniler, Birleşmiş Milletler’in kesin kararına rağmen, Azerbaycan topraklarını işgale devam ediyor (7 ilçe + Dağlık Karabağ). Tek karışını boşaltmış değildir.
Türkiye, sınırı açtığı takdirde, Ermenistan bugünki yoksulluğundan kurtulacak, 3 milyona düşen nüfusu refaha kavuşacaktır. Denizlere yol bulacaktır. İşgal ettiği topraklara nisbetle kıyas kabûl etmez bir menfaat sağlayacaktır. Bunu bilmelerine rağmen Ermeniler, 19. yüzyıl sonlarından günümüze, devletlerarası bir Ermeni meselesi çıkarmışlar, inatla sürdürmüşlerdir.
1915’te Ermeniler, büyük ayaklanmalarını, Türkiye Çanakkale’de ölüm kalım savaşı verirken gerçekleştirdiler. 1890’lardaki gibi Kürt köylerini bastılar. Yüz binlerce Kürt’ü öldürdüler. Yetmedi. Enver’in buzlara gömdüğü 3. Ordumuz’un geri çekilen askerlerinin yollarına çıkıp kestiler biçtiler. Müttefikimiz Almanya’nın tavsiyesi ile Tehcîr kararı aldık. Bu zorunlu göçte -1908’de ilga edilen Hamîdiye Kürt Alayları mensûbu olan- Kürt aşiret birliklerinin Ermeni kabilelerini basıp ağır zayiat verdirmesi Ermenilerin başlattıkları katliâmın mukabelesidir. Ne yani!...
Ermenistan sınırını elbette açarız. Bunun için Azeri topraklarının iadesi şarttır. Alparslan Türkeş’ten bu yana müzakereler gizlidir. Karşılık almadan Trabzon yolunu açacağız endişe ve üzüntüsüne mahal yoktur. Bunu hiçbir Türk hükûmeti yapamaz. Azerbaycan, Türkler’in diğer bir devletidir.