Ne demek çağdaş? Bulunulan çağın şartlarına, anlayışına uygun olan... Peki bir doktrin mi çağdaşlık? İdeolojik kalıplarla tarif edilen bir kurallar manzumesi mi? Değişmez ilkeler, dogmalar mı? Tabii ki hayır... Çağdaş olmak pragmatizmi, intibak yeteneğini, uyumlaşmayı, değişime direnmemeyi gerektirir. Gelin görün ki bu ülkede çağdaşlık diye bir tabu dayatılmış burnumuza; çağ dışı bir jakobenizm, tepeden inmeci, buyurgan bir zihniyet çağdaş olmak adına insanların hayatını, düşüncesini, kıyafetini tanzim etmeye koyulmuş. Seksen yıldır bu toplum, onu çağdaşlaştırmaya(!) girişen seçkinci zümrenin tahakkümü altında...
***
Taraf yazarı Roni Margulies, çağdaşlığı 1930’ların Türkiye’sine ve tek bir kişinin mutlak idaresine duyulan özlem olarak yorumlayanların tutarsızlığına dikkat çekiyor. Bu çağın değerleri olan özgürlükleri, bireysel hakları ve demokrasiyi bırakıp, 70 yıl öncesinin düşünce kalıplarını ve ideolojik formatını, çağdaşlaşmak adına, deli gömleği gibi topluma giydirmeye çalışanların sesi hâlâ çok yüksek bu ülkede... Kendilerini cahil halkı ıslah etmek ve bilinçlendirmekle vazifeli sayanlar, modernlik adına modernitenin içini boşaltıyorlar adeta... Sürü, yığın dedikleri, bir türlü onların istediği gibi yaşamayan, düşünmeyen, giyinmeyen ötekiler dünya ile bütünleşirken, bizim çağdaş seçkinler hâlâ 1930’lara özlem türküleri söylüyorlar.
***
Statüko, küresel çağın ve toplumdaki değişim talebinin bastırmasıyla, hükümranlığının bitmekte olduğunun farkında... Seçkinci zümrenin geçmişe özlemi, biraz da ihtişamlı günlerini kaybeden eski zenginlerin ah nerede eski günler yakınmaları gibi... Taşranın merkeze gelmediği, hükümranlık alanlarına ötekilerin girmediği steril yaşamlarını özlüyor bizim çağdaş jakobenler... Vesayet altında demokrasicilik oynadıkları, statükonun gölgesinde mutlu mesut yaşadıkları o güzel günleri özlüyorlar. Lakin toplum değişirken müesses nizamı ve onun mütegallibe sınıflarını da sigaya çekiyor. Vesayetçi elitin paniği biraz da bu yüzden... 80’lik Cindoruk’un, ülkenin geleceği(!) için etrafına topladığı 75’lik gençlerle siyasete soyunması, bu paniğin acıklı bir tezahürü belki de...