IMF gulgulesi dünden beri yeniden alevlendi. Moody’s, M.Lynch -ve tabii koronun yerli üyeleri- yine aynı şarkıyı terennüm etmeye başladılar: IMF olmazsa Türkiye’nin hali harap! Bütçe performansı ve oluşacak açığın finansmanı konusunda zihinlerin bulanmaya başladığı da görülüyor. Ödemeler dengesinde problem görünmemekle birlikte, artan bütçe açığının iç veya dış borçla karşılanması ihtiyacı, tereddütleri artıran bir unsur... Küçülen bir ekonomi ve artan işsizlik de diğer endişe faktörleri...
***
Krize ve felaket korosunun yüksek perdeden velvelesine rağmen Türkiye’de güven çivisi yerinden fazla oynamadı. Tedirginlik, korku ve panik halini almadı. Kamu maliyesi ile bankacılık sisteminin sağlamlığı önemli etken bir etken oldu tabii ki... Lakin, artan işsizliğe ve durgunluğa çözüm olarak devletin harcamalarını artırmak zorunda olması, bütçe açığı ve finansmanı konusunda endişeleri artırıyor. Hükümetin hazırlamakta olduğu Orta Vadeli Program (OVP), IMF’siz bir eksende Türkiye’nin nasıl hareket edeceğini gösterecek en önemli belge niteliğinde olacak. Bilhassa yabancı yatırımcılar, OVP’de belirlenen hedef ve önceliklere bakarak ekonomimizin geleceğine yönelik bir kanaat oluşturacak ve yönlendirecekleri yatırım miktarlarını buna göre belirleyecekler. Artması kaçınılmaz olan bütçe açığının finansmanında yabancı kaynağın miktarı önemli... Bu miktar arttıkça iç borç faizinde -korkulan- yükseliş olmayacaktır.
***
OVP’nin inandırıcı hedefler ve yapısal reformlarla birlikte bir an evvel açıklanması, hem IMF üzerinde koparılan vaveylanın önünü keser, hem de Türkiye ekonomisi için bir referans noktası olur. Güçlü bir program, “stand-by olmazsa bu iş yürümez” diyenlerin de sesini azaltacaktır. Kriz ilerledikçe bazı ülkelerin genel kriz ortamından ayrıştıkları görülüyor. Çin ve Brezilya gibi ülkelere Türkiye de eklenebilir. Bu da ancak güçlü ve uygulanabilir bir program ile mümkün olacaktır.