İran seçimleri, dünyanın ilgisini üzerinde topladı. Zira dünyanın geleceğini etkileyebilecek ağırlıktadır. Nükleer İran, Pakistan’a benzemeyecektir. Doğu Akdeniz ve Batı Basra Körfezi (pardon: İran Körfezi) sahillerini kontrol etmek isteyecektir. Her iki tarafa sarkacaktır. Tehlikeli olan husus, İran halkının yarısının böyle bir İran’a inanmış bulunmasıdır.

Pek çok ülke tetiktedir. İran’ı havadan vurmak söylentisi gerçekleşebilir. 8 yıl süren ve iki tarafın Türklerinin çok harcandığı İran-Irak savaşı unutulmadı. O tarihten bu yana İran güçlendi. Nükleer silâhlanmanın eşiğindedir. Ancak Amerika, Irak değildir. Körfez’e cehennemî deniz-hava kuvvetleri yığmıştır.

Kötümser senaryo budur. İyimser senaryo ise maalesef gerçekçi verilere değil, hayale dayanmaktadır. Nötr bir senaryonun gerçekleşmesi ise umulabilir. Bunun için, İran’ın kendi sınırları dışına müdahaleden vazgeçmesi gerekiyor. (Amerika çekilsin, İsrail şöyle veya böyle olsun!) gibi zorlamalarla barış sağlanamaz.

Her hâl-ü kârda Orta Doğu ve Orta Asya güneyinde savaş hâli sürecektir. Bu coğrafyada Türkiye, akıllı ve gerçekçi davranmak durumundadır. Dışişleri Bakanı Profesör Ahmet Davutoğlu, Pakistan ve Afganistan’da çok yerinde davrandı. Vukufla konuştu ve Türkiye’nin ağırlığını ve ilgisini vurguladı.

Ahmed-i Nejâd’ı ilk kutluyan devlet başkanı Venezuela’dan Chavez oldu. Gözyaşartıcı bir içtenlikle tebriklerini sundu. Bunun anlamı açıktır. İsrail’de Şimon Peres ise, İran’ın Batı düşmanlığını seçtiğini ifade etti. Bu hafta içinde diğer yorumlar ve gelişmeler ile Ahmed-i Nejâd’ın söyleyecekleri, flu olan politik tabloya aydınlık getirecek.

Ortaya çıkacak karmaşık konuların bir kısmı, BM Güvenlik Konseyi Başkanı Türkiye’nin çözümüne sunulacaktır.