Yetmedi, sahte dedi. Çok güldürükçü arkadaşlar bunlar... Görünüşte başka mesleklerden hayatlarını kazanıyorlar ama değme mizahçılarla rekabet edecek espriler patlatıyorlar.

Kimi siyasetçi aslına bakarsanız, kimi torna tesfiyeci.

Bürokrat olan da var, minibüs şoförlüğü yapan da, basın mensubu da.

Tek tek hepsini ele almaya vaktimiz yok.

Sadece birine bakalım. Biriciğine.


* * *
Sayın Baykal, gündemdeki 'belge' için önce 'kâğıt' dedi, sonra sahte olduğunu ilân etti.

Sahte olduğunu askerî savcı bile söylemedi daha.

Bu ne acele?

Geçen hafta burada “O belge sahte” başlıklı bir yazı yazdığım için öyle dediğini söylemesin kimse, inanmam.

Sayın Baykal'ın yazılarımı okuduğunu sanmıyorum.

Göz atmak için bile vakti olmaz.

Kazara okursa bile, öne sürdüğüm herhangi bir fikri benimsediğine de ihtimal vermem.


* * *
Demokrasi ile mücadele belgesi için 'kâğıt' demek ise, ancak belli bir seviyenin üstündeki kişilere nasip olabilecek türden yüksek bir tespit yeteneği gerektirir.

O da Sayın Baykal'da var demek.

Onda var ama bizde yok.

Dolayısıyla anlamakta zorlanıyoruz.


* * *
Herkesin cebinde taşıdığı nüfus cüzdanı bir kâğıt...

Çok emek harcanarak kazanılan gayrimenkullerin tapuları kâğıt...

Araçların ruhsatları kâğıt...

Seçim sonrası Meclis'e koşmadan önce aldıkları mazbatalar kâğıt...


* * *
Pasaportlar kâğıt...

Uğruna ne çileler çekilen ve kimi zaman haksızlıklar yapılarak kazanılan paraların, çeklerin, senetlerin hepsi kâğıt...

Biletler, mahkeme kararları...

Gazeteler, dergiler de öyle.

Neticede hayatımız kâğıttan ibaret desek yanlış olmaz.

En fazla, “bir miktar” abartmış sayılırız.


* * *
Kâğıt olmayacaktı da ne olacaktı?

Deri mi, papirus mu, taş mı, mermer mi?

İncir yaprağı mı, tahta mı?

Orhun Abideleri gibi büyükçe bloklara mı kazınacaktı demokrasi ile mücadele belgesi denen nesne?

Yoksa kil tabletler üstüne işlenip fırınlanacak mıydı?


* * *
Elbette kâğıt olacak bayım!

Ve o herhangi bir kâğıt gibi gösterilmek istenen belgenin üstünde yazılanlar, yemek tarifi değil.

İşte bu yüzden anlamakta zorlanıyoruz.

Fakat ümit ediyorum, günün birinde birbirimizi anlayacağız.

İşte o gün, felaketimiz olacak, ağlayacağız.