Ordu üzerine çok yazmış bir kalemiz. TSK’nın bir dünya markası olduğunu söyleyenlerdeniz. Sadece Türkiye’nin değil, İslam âleminin de ordusu olduğunu ise ilk defa ortaya koyan insanız. Fakat, şunları da yazan biziz: Türk Silahlı Kuvvetleri artık profesyonelleşmelidir. Askerlik, artık bir genç için istikbale giden yolu kesen bir mecburiyet olmamalı.
Jandarma üniformalı polistir.
Komando eri gibi jandarma erine yapılan masrafa da yazıktır. Şehirleşme yüzdemizin düşük olduğu zamanlardan kalma bu kır polisi/jandarma uygulaması bugün şehirlerin büyüyüp kırları içine alması sebebiyle ihtiyaç olmaktan çıkmıştır.
Bir hayli zamandır TSK tartışılıyor.
Orduya en büyük zarar kendi içinde verilmekte. Eğer Gülhane komutanı rehabilitasyon için gelecek hasta yakınlarına “klasik örtülülerse olur” diyorsa bunu ne ile izah etmeli? Hastanın, açığı-örtülüsü, müslimi-gayri müslimi olur mu?
En felaket hata ise darbelerdir.
Bütün Türkiye bir cunta çirkinliğine kilitlendi. Tam da dünyaya açılırken sanki bir tuzakla karşı karşıyayız. Adli tıp kayıtlarıyla sabit ki bir imza bir albaya ait. O albay da tek değil. Tutulacak iki yol var. Ya şüpheli adliyeye teslim edilecek veya kendisi gidecek. Başbakan genelkurmay başkanına teslim et diyor. Ama hiç ses çıkmıyor. O zaman kamuoyundan çıkışlar gelmesi sürpriz sayılmasın. Sağduyunun gereğini yapmak yerine bu çalışmayı kim sızdırdı araştırması gibi aklın almayacağı bir yola girildi. Tenkitler yoğunlaşınca da hukukçu bir general çıkıp bir şeyler anlatmaya çalıştı...
Kimse tatmin olmadı.
Neden?
Çünkü.
Emir-komutayla yargı/muhakeme olmaz. Tevhidi tedrisat/eğitim birliği kanunu var. Ve devlet bunda zerrece de esnemiyor. Peki neden tevhidi/muhakeme yok? Yargı neden parçalanmış durumda? Bölünmüş yargıyla hukuk tesis edilebilir mi? Askerî yargı, adliyenin yetki alanına girmemeli. Askerî yargıya ihtiyaç var mı? Polis yargısı yok. Askerî yargı büsbütün olmasa bile çok sınırlı kalabilir. Ancak askeri suçlara bakar. Buna dair küçük değişiklikler oldu ama yetersiz.
TSK bazı yükleri üstünden atmalıdır.
Jandarmadan vazgeçmeli. Askerî yargıyı, en fazla asliye ceza mahkemesi derecesinde ve yalnızca askerî suçlarla sınırlamalı. Milletvekili lojmanları lağvedildiği gibi asker de vatandaşla iç içe yaşamalı. Astsubaylık kaldırılmalı. Hatta askerî doktor ve hastaneye bile gerek yok. Bütün dünyada bütün kurumlar, bütün hizmetleri kiralama sistemiyle almakta. Parasını verdikten sonra en iyi mekanik, elektronik ve sağlık hizmeti alınır. Bunlar TSK’ya hiçbir şey kaybettirmez, tam tersine kazandırır. Kurumlar mevzuat protokolleriyle değil icraatlarıyla tartılmakta. Genelkurmay başkanı neden diğer ülkelerdeki gibi savunma bakanına değil de başbakana bağlı tartışması çok uzun senelerdir sürüp geliyor. Halbuki Genelkurmay başkanı Cumhurbaşkanına bağlansa vatandaşın sevgisi artmaz. Savunma bakanına bağlansa sevgisi azalmaz.
Askerimiz rahat olmalı.
Siyaset siyasetçinin işidir.
Asker, köklü reformlara imza atmalıdır.
Buna da en evvel cunta virüsü kapmışlardan başlamalı.
TSK’ya ihtiyaç var.
TSK’nın da yeniden yapılanmaya.