Türkiye’de Almanca eğitim veren liseler var. Ayrıca İstanbul Erkek Lisesi de çok uzun senelerdir Almanca eğitim vermekte. Buna karşılık Alman hükümeti, -hayrettir ki- Almanya’da Türk lisesi açılmasına karşıdır. Türkiye’nin AB üyeliğine muhalif oldukları gibi. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın sözlerinden anlıyoruz ki talepleri üzerine Almanlara üniversite kurmaları için Beykoz’da 120 dönüm arazi de tahsis etmişiz.
Almanya, Türkiye’de liseler kuracak, hastaneler açacak. Türkiye, kendi resmî liselerinden bazısında Almanca eğitim yapacak. Fakat sıra Türkiye’ye gelince ona geçit verilmeyecek. Biz imtiyaz tanıyacağız onlar, imtiyazlı ortaklık diyecekler.
Bunun adı adaletsizliktir.
Almanya, Türkiye’ye üç kere borçludur:
İlki, biz bir Alman kara sevdası uğruna bir imparatorluğu kaybettik. Bu hak, kıyamete kadar ödenemez. Almanya, İttihat Terakki’nin tecrübesiz aktörlerini çok kötü kullandı.
İkincisi, Türkiye II. Dünya Harbine girmedi ama, vatandaşı bir savaşa girmekten bin beter çileli şartlarda yaşadı. Buna sebep devrin Almanya’sıdır.
Üçüncüsü, II. Dünya Harbinden mahvolmuş vaziyette çıkan Almanya’yı mamur eden esas güç Türk işçisinin büyük fedakârlığıdır. Milyonlarca Türk, Alaman sokaklarında, iş yerlerinde gençliklerini bıraktılar.
Türkiye’nin bu yaptıkları hiç karşılığını görmedi. Bugün de Türk milleti Almanya’yı yabancı bir ülke gibi görmez. AB’ye girme sürecinde en büyük destekçimiz Almanya olması gerekirdi. Aksi oldu. Hep Türkiye’yi kösteklediler. Onu rakip gibi gördüler. Terörle mücadelesinde bile destek olmadılar. Bugün Türkler, Almanya’da dinamizmin adıdır.
Buna mukabil Almanya’daki Türklerin birçok meseleleri var.
Bunlardan en önemlisi bilhassa üçüncü nesildir.
Onlardan bazısı orta yerde kalmıştır.
Türkiye, o insanları orada öylece bırakamaz.
Yaşadıkları ülkeyi, kültürünü tanıyacaklardır.
Fakat köklerinden de kopmayacaklardır.
Köklerden kopmamanın iki şartı din ve dildir.
Türklerin “cami” denen bazı küçük mescidleri var. Ama anladığımız manada camiye sahip değiller. Türkçe konuşmaları serbest, gazete çıkartıyorlar vs.
Ama kurumsallaşmaları lazım. Bu da iyi bir eğitim görmeleri, kendileriyle barışık yaşamaları, ailelerinin parçalanmaması, nesiller arasında uçurumlar doğmamasıyla mümkün. Türk lisesi tek çare değildir. Ama önemli bir denge aracıdır. Almanları, Türklerin kendilerini sevdiği kadar Türkleri sevmeye çağırıyoruz.
Almanya’da din de dil de.
Ezan sesi de ses bayrağımız Türkçe de.
Dalgalanmalı.