> Washington DC

Şeyh’ül Muharrirîn Ahmet Kabaklı, vefat ederken dört miras bıraktı. Kitapları, Türk Edebiyatı dergisi, Türk Edebiyatı Vakfı ve Çarşamba Sohbetleri...
O günlerde düşünmüştük. Bunlar nasıl devam edebilir, hizmete kim talip olur? Aziz kardeşim Servet Kabaklı, bu kaygıları yersiz çıkarttı. Değme evladın yapamayacağını yapabilme yiğitliğini gösterdi. Onun gayretleriyle:
Türk Edebiyatı Vakfı yaşadı.
Çarşamba Sohbetleri devam etti.
Hocanın kitapları eskisinden daha iyi basıldı.
Türk Edebiyatı dergisi öncekilerden katbe kat güzel oldu.
Türk Edebiyatı 439 sayıdır devam ediyor. İlk sayısını bugün gibi hatırlıyorum. 38 yaşında bir mektep.
Beşir Ayvazoğlu ortaya okunabilir pırıl pırıl bir dergi koyarken, müessesenin kıdemli neferi Belkıs İbrahimhakkıoğlu büyük dedesi gibi “Hak şerleri hayreyler” diyerek diğer gönüldaşlarla beraber hizmet ediyor. Dergide bir edebiyat ve fikir dergisinde olması gereken her şey var. Bu dergi ve o ocak, baştan sona fedakârlıkların eseridir. Kabaklı Hoca ömrünü verdi. Servet Kabaklı, aşevi işletip oraya destek oldu.
Bizi kurtaracak sosyal ve edebi ilimler iken ne yazık ki gerçekler fark edilemiyor. Yazarınız varsa düşünürünüz, sinemanız, gazeteniz, radyonuz, televizyonunuz, seviyeli politikacınız ve dünyada isminiz olur. Bu dergiler, bu yayınevleri, yazar yetiştirir. Yazar, daha ziyade okul sıralarından değil, bu sayfalardan, bu sohbetlerden çıkar.
Milli Eğitim Bakanlığının, Kültür Bakanlığının, Belediyelerin, büyük şirketlerin önemli hizmetlerinden biri de Türk Edebiyatı gibi dergilere sahip çıkmaktır. Belki bir nebzecik destek oluyorlardır. Fakat sembolik dergi veya kitap alımlarıyla hedefe varılamaz, o çilekeş insanlar nefes alamaz. Milli Eğitim, her ay 10 bin başarılı talebeye bir Türk Edebiyatı dergisi hediye etse 10 sene sonra yeni yazar ve edebiyatçı adayları çığ gibi büyür. Edebiyat dergilerimiz en az 50 bin sattığında biz dünyada birinci sınıfa yükseliriz. Ders kitabı bedava veriliyor. Fakat ders kitabı kurudur. Onu dergi ve diğer kitaplarla donatıp yeşertmek lazım. Düşündürecek, edebi zevk ve ufuk aşılayacak ders kitabı değildir.
Her alanda açılım oldu, açılımların açılımı ise fikir, sanat ve edebiyatta yapılmalıdır. Onlar yoksa diğerleri de kalmaz. Bu dergiler, bu yayınevleri, insan fidanlığıdır, fidanlar çoğalmalıdır.
Elimde Türk Edebiyatı, sanki bir dostla konuşuyorum. Dergide birbirinden güzel yazılar var. Bunları bu ülke çocukları okuyamıyorsa birleri sorumludur.
Acaba kim?
Kim sorumlu?
Yoksa sen mi?