Abdullah Gül’ler, Tayyip Erdoğan’lar, bizler, bizim nesiller için Rusya affedilmez düşmandı. Moskof dendi mi akan sular dururdu. Böyle okumuş, böyle dinlemiş, böyle öğrenmiştik. Ki onlar dramatik doğrulardı. Komünistler Moskova’ya diye bağırılan çığlıklar zamanıydı...
Bunun dört sebebi vardı:
Birincisi Çarlık Rusya’sıyla bitip tükenmez harplerimizdi. Onlar birer büyük faciadır. Sonuncusu meşhur Sarıkamış Harekâtıdır. Bunlardan bir-ikisi mesela Sarıkamış ortak yapım olarak muhteşem bir film şeklinde çekilemez mi?
İkincisi komünist istila niyetidir. Stalin’in zor zamanımızda Kars, Ardahan ve Boğazlar üzerine iştahlanması ürküntüler meydana getirdi Ulu Türkistan’ı yitirdikten başka Anadolu’yu da kaybetme tehlikesi belirmişti.
Üçüncüsü, Türkler Rusları, Ruslar Türkleri asla tanımıyordu. Rus dendi mi Moskof, o dendi mi komünist o da dendi mi kana doymaz bir canavar tahayyül ediliyordu.
Dördüncü sebep batılı devletlerin şartları kendi lehlerine bir sihirbaz marifetiyle kullanmalarıdır. Öyle ki o günlerimizde kan dökülme adına her ne olursa hepsi Rusya’dan bilindi.
Türkiye kullanıldığını geç anladı. Çünkü arada demirden perde vardı. Soğuk savaş vardı. Kore’de Mehmetçikleri feda etme karşılığı NATO’ya girmiştik. Bunun tek sebebi vardı. Rusya’ya karşı yalnız kalmamak.
Derken gün geldi...
Soğuk savaş bitti.
Perde yıkıldı.
Öbür yanda yokluklar içinde kavrulan insanlar, İstanbul’a doluşmaya başladılar. Bavul bavul mal alıp memleketlerine götürüp satıyorlardı. Bizdeki bolluk onların hafsalalarını çatlatmaktaydı. Buradan Laleli diye bir piyasa doğdu. Bu defa münasebetler tavandan değil tabandan gelişmişti. Sonraki her güzel adım bu Esnaf Hareketi’nin bereketidir.
Artık Rusya ile sadece inşaat, ticaret, petrol ve doğalgazda ortak değiliz. Şimdi nükleer enerjide de ortak olduk. Vize bitti. Rusya federasyonu ile stratejik ortak olduk. Stratejik ortaklığı kader birliği diye tercüme edebiliriz.
Hadise bu kadar tarihî, büyük ve değerlidir.
Bu dostluk çok pahalıdır.
O halde dış politikada ebedi dostluk ve düşmanlıklar yoktur sözü doğrudur. Komşunun komşuya muhtaçlığı da doğrudur. Diğer doğru ise uyanık olma mecburiyetidir. Çok fena kullanıldığımız için ‘70’lerde 5 bin fidanı toprağa verdik.
Mümkündür ki Ermenistan Meselesini bile Moskova üzerinden çözebiliriz.
Rusya ile elem dolu bir maziden sonra tarihin dönemecindeyiz.
Bu dönemeci savrulmadan alırsak çok şeyler olur.
Fakat yine de dikkat edilmeli. Aliağa ve İskenderun’la Rusya’ya ilk dostluk elini uzatan Menderes bunun bedelini hayatıyla ödedi.
Dış politikada çok iyi gidiyoruz. Sırada Yunanistan var.