Gazze konusunda son durum şudur: Arap devletlerinin, Arap Birliği’nin, büyük kısmı Arap ülkelerinden oluşan İslâm Konferansı’nın kılı kıpırdamadı. Mısır, Gazze kapısını geçici şekilde Washington’ın icazeti ile açabildi.
Filistin Kurtuluş Hareketi, Gazze’ye yapılacak yardımın kısıtlanmasını, silâh verilmesinden kaçınılmasını istedi. Artık gerisini siz düşünün. Zira Gazze’ye insanlık dışı yoğunlukta tıkılmış bir buçuk milyon Arap da Filistinli...
İran ise, güyâ özel sektöre ait iki gemisini, yardım malzemesi doldurarak Gazze’ye yolladı. Araplar’ın yapmadıkları bu işi niçin İran yapıyor? Çünkü Gazze’yi yöneten Hamas örgütü, İran’a bağlıdır. İran tarafından kuruldu. Tahran’dan emir alıyor. Üstelik Gazze’ye yardım gemisi göndererek dünyayı bu konuya odaklayan, Türkiye’dir. İran, zinhar Türkiye’nin gerisine düşüp prestij kaybetmek istemez.
Önümüzdeki günlerde İran gemilerini İsrail’in nasıl karşılayacağı ile uğraşacağız. Günlerce dünya medyasında yer alacak. İran savaşının gerçek bir provası yapılacak gibi.
Diğer taraftan Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri’nin kurmak istediği komisyon, İsrail’in komisyon kurmak teşebbüsü ile suya düştü. Sayın Cumhurbaşkanımız, İsrail’in bu davranışındaki gülünçlüğü vurguladı. Gazze ablukasının gevşetileceği ise muhakkaktır. Bu da Sayın Erdoğan’ın başarısıdır. Ancak Türkiye’nin gemi olayında uğradığı çok ciddi kayıpların telâfisi meselesi uzayıp gideceğe benzer. İsrail özür dilemeye bile yanaşmadı. Tazminat ve teminat gibi kavramları aklından geçirmediği bellidir. Bu da Türkiye-İsrail ilişkilerini gittikçe gerecektir. Dünya, bilhassa ABD Yahudi diasporası ile de aramız daha açılabilir.
Bu tahminlerimiz, bugünkü İsrail hükûmetinin tutumuna dayanıyor. Başbakan Netanyahu ve 6 bakanı, İsrail koalisyonuna hâkimdir. Koalisyon dağılıp bu berbat, ırkçı, saldırgan hükûmet değişirse, İsrail’in daha mâkul, daha mütevazı, daha hümanist davranması ümidi mahfuzdur. Türkiye ile ilişkiler de zamanla onarılır. Ama İsrail’in temel hedeflerinden vazgeçmesi ihtimali hiç yoktur. İran’ın da öyle...