O artık bir “radikal” değil! “Referans”ı onu değiştirmiş!
Basının Sibel Can’ının yönetiminde “sokak gezeteciliği”ne soyunmuş.
Boy kısalmış, göbek büyümüş!
Radikal baştan yaratılıyormuş!
Sağlık olsun “Eyüp Can Sağlık”!
Haydi yarat bakalım “creator Eyüp”! Basın tarihini yırt! Patronun dönen talihini geriye çevir!
Radikal “o bir radikal” sloganıyla çıkmıştı. Hiçbir zaman ismiyle müsemma olmadı. Entel gazetecilik oynadı. Yine de fena gazete değildi. En azından İsmet Berkan ve Murat Yetkin gibi kaliteli gazeteci-yazarları vardı.
Şimdi isminin tam zıddıyla müsemma!
Yani layt! Yani hafif!
Eskiden olsa “Radikal sayfiyede” denilirdi.
Batıda yaygın olan tabloit boyu benimsemiş. Bu arada her nasılsa bütün itibarlı gazetelerin küçüldüğünü keşfetmişler!
“Tabloit” demek “hafif gazetecilik” demek. Magazinin en sulusu. Ya ciddiyet? Nafile arama.
“Kreatör” kendi hikayesinden yahut masalından sonuç üretmiş!
Bütün kimliklerinden soyunup “karakter”de karar kılmış! Böyle birinin varacağı son yer: Hedonizm, yani zevkperestlik!
Orhan Veli ne buyuruyor:
“Düşünme, arzu et sade
Bak böcekler de öyle yapıyor!”
Ya kazara Yahudi sevgili, annesini dinlemeyip Eyüp’le evlenseydi? Aşkından terki dünya olup tek başına Kudüs’e gideceğine, onu da çekip götürseydi? Ağlama duvarı onu görünce yas tutsaydı! (Tam Elif Şafak’lık bir roman mevzuu!)
Şimdi Radikal’i kim yaratacaktı?
Eyyüp sabırlı çocuk. Her şeyi Zaman’la anlamış!
Sonra Hürriyet’i seçmiş. Bir zamanların devlet tetikçisi Özkök’ün tilmizi olmuş. Dizinin dibinde hayli oturmuş. Artık onun gibi şahsi masalından iş yürütüyor.
Referansları sağlam!
“Radikal devrim” hafif entellik.
O bir radikal değil, o bir tabloit!
Ayşe Arman’la konuşmadan, ona beğendirmeden olmaz. O da sokak kızı gazeteciliğini sevmiş. “Radikal layt”a baktım, hep “herif” yazarlar. Demek ki bunlar sokak oğlanları!
Bitişe doğru bir başlangıç.
Radikal Hürriyet’le ne zaman birleşecek?
İşte asıl devrim o zaman olacak!
•
“O”
- O!
- O!
- Ooo!
- Oooo!
- Oooooooooo!..
- Tam 84! Bir dünya rekoru!