Hac veya umre için ihrama girmek... Erkeklerin ihramı nihayetinde iki parça havlu. O iki parça beyaz havluya sarındıktan sonra artık bütün servet onlardan ibarettir. Dilinde Lebbeyk... nidaları üstünde maddi değeri yok denecek kadar az olan havlular ve sonsuz kudret ve azamet sahibi yüce Allah. İnsanın o kudret ve azameti yakından hissettiği an. Seni yoktan yaratan Allah. Bir de şefaatine, himmetine, yardımına iltica ettiğimiz Sevgili Peygamberimiz -aleyhisselam- Milyonların içindesin, hem onlarla birliktesin ve hem de yalnızsın. Ancak ve yalnız Allahın ve Peygamberinle hemhalsin.
İhram, sanki umrenin de haccın da sembolü.
Hac farzını edada Kâbe etrafındaki dönüşlerde.
Safa ve Merve Tepeleri arasındaki saylerde.
Arafat’ta, Müzdelife’de, Mina’da .
Ve Mekke-yi Mükerreme’de bir beyaz sel akar. Müminler, nur kümeleri gibidir. Sanki beyaz güvercin oymakları her yanı doldurmuştur. Sanki dağ ve taş kar yığınlarıdır. İhram insanın kendinden sıyrılması Rabbine yaklaşması. Ötelerle köprü kurulma hali. Fani olandan baki olana yönelme. Kendini hesaba çekme, kendi, kendinle hesaplaşma vakti, yaptıklarından utanma, pişmanlık ve kendini yerme zamanı. İhramla birlikte artık hiçbir canlıya ziyan vermek mümkün değildir. Nasıl verebilir ki? Ölü ne sineği öldürebilir, ne böceği. Onda el mi kalkar? İrade tükenmiştir. Ölünün istekleri de ölmüştür. İhrama girmek bir ölüm provasıdır. Ölmeden önce, mezara girmeden önce ölüm duygusunu yaşama, ölümü tefekkür hâli.
Milyonlar bir aradadır.
Milyonlar Kâbe-yi şerifi tavaf etmektedir.
Milyonlar Hacer’ül Esved’i selamlamaktadır.
O selamlama anı bile başlı başına bir ihtişam tablosudur.
Doğru dedik, ihram bir ölüm provasıdır.
İhram, o an âdeta havlu olmaktan çıkar ve kefen olur. İhramlı insan yürüyen ölü gibidir. Yeryüzünde beş milyon oyuncunun yer aldığı hiçbir sahne yoktur, olmadı ve olamaz. Ama orada, Kâbe’de, Safa’da, Merve’de, Arafat’ta, Müzdelife’de, Mina’da , Keremli Kent Mekke’de bütün renk, ırk ve coğrafyalardan gelen milyonlar aynı aşk, aynı şevk ve aynı dualarla aynı ahenk içinde ölüm provası yaptılar.
Renkler farklıydı, diller farklıydı, ırklar farklıydı, iklimler farklıydı.
Fakat din aynıydı.
Din İslamdı, din İslamdır.
Allah inancı aynıydı.
Peygamber itikadı aynıydı.
Amentü som altın gibiydi.
Beş milyon tek bir gönüldü.
Beş milyon aynı lebbeyk sesinde erimişti:
-Ey Rabbim sen emret biz yapalım!.. Lebbeyk Allahümme lebbeyk...
Umrede ve hacda mukaddes mekânlarda bir nur sağanağı çağıldar.
Nur kıyafetli müminler, kadını erkeğiyle bir ölüm provasındadır.
İnsanlar oraya kendileri olarak gider fakat yenilenmiş olarak dönerler.
Ölüm fikri, insanı terbiye eder.
İslam inancı, ebedi kılar...