2011 Arap İhtilâli, ne dereceye kadar Asya ülkelerini etkiler, onlara sirayet ve sıçrama ihtimali var? Bu ihtimal, demokrasi dünyasında enine boyuna özenle inceleniyor. Demokrasi dünyasını AB+Kuzey Amerika+Okyanusya+Japonya ve Güney Kore şeklinde tarif etmek mümkündür.
Yönetimde hâlâ Marksist Maoist olan Çin ve şerîatle yönetilen İran ise, Sol ve Sağ totaliter rejimlerin başını çekiyor. Çok gelişen, fakat nüfus problemi sebebiyle müreffeh demokrasilere erişmesi zor olan Çin ise, demokrasi blokuna eskisi kadar sert çıkmıyor. İran’a karşı, Batı bloku ile aynı yönde davranabiliyor.
Dünyada Lüksemburg’dan sonra 2. en yüksek per capita (kişi başına) gelirli devlet Singapur (63.000 dolar), gene Uzak Doğu’da Taivan (Milliyetçi Çin) (38.000 dolar), Çin devletleridir, Çince konuşurlar. Demokrasiye de geçebildiler. Pekin, bunları ve Japonya ile Güney Kore’yi dikkatle ve imrenerek izliyor eminim. Ancak Çin’de Tibet ve Doğu Türkistan gibi çok büyük iki eyaletin açık şekilde Pekin’den ayrılmak hareketi mevcuttur.
Hayat seviyesi her yıl yükselen, ekonomide liberal ve çağdaş Çin, yürütmede parti diktasını sürdürüyor. Hürriyet için halk eylemleri başlarsa, ihtilâle dönüşmek ihtimalini biliyor. Pekin bu yazdığım fikirdedir. Geçen hafta bir ayaklanma projesine karşı o derecede sert tedbirler alması bunu gösteriyor.
Zira Yasemin Devrimi hareketi, Pekin’de panik derecesinde telâş oluşturdu. Böyle bir hareket başlayınca arkasının geleceği malûmdur. İran’da rejim karşıtları bastırıldı ama, Tahran sürekli alarm hâlindedir. Hürriyetleri kısıtlayan yönetimlerin büyük baskı uyguladıkları görülüyor. Çin’de demokrasi ise, mümkün olabilirse, dünyayı rahatlatacak çaptadır.
İnsanoğlu, hürriyet içinde refah için yaşar. Refahsız hürriyet ve hürriyetsiz refah, her türlü sistem ve rejimleri aşacak güçte tepki doğurur. Türkiye, 60 Müslüman devlet içinde tek demokrasidir, kıymetini bilelim.