Abdullah b. Abbâs (R.A.)den rivayete göre Resûlullah (S.A.V.) Efendimiz: "Kimin haccedecek kadar veya zekât farz olacak kadar malı olur da bu farzları ifâ etmezse, ölüm sırasında rec'a yani dünyaya geri dönmeyi taleb eder." buyurdu. Bir adam:

- Ey Abdullah b. Abbâs! ALLAH Teâlâ'dan kork! Dünyaya geri dönüşü sadece kâfirler taleb edecektir, dedi. Abdullah b. Abbas (R.A.):

- Ben sana bu hususta Kur'an-ı Kerim okuyayım, dedi ve şu âyet-i kerimeleri okudu:

"Ey iman edenler! Mallarınız ve çocuklarınız sizi ALLAH Teâlâ'yı zikretmekten, itaat ve ibadet etmekten alıkoymasın. Kim bunu yaparsa işte onlar ziyana uğrayanlardır. Herhangi birinize ölüm gelip de: Rabbim! Beni yakın bir süreye kadar geciktirsen de sadaka verip iyi kimselerden olsam! Demesinden önce, size verdiğimiz rızıktan infak edin, ALLAH Teâlâ yolunda harcayın! ALLAH Teâlâ, eceli geldiğinde hiç kimseyi, ölümünü ertelemez. ALLAH Teâlâ, yaptıklarınızdan haberdardır." (Münafikûn Sûresi:9-11)

Adam tekrar:

- Zekât vermeyi gerekli kılan miktar nedir? diye sordu Abdullah b. Abbas (R.A.):

- Mal iki yüz dirheme ulaşır ve geçerse. Adam:

- Pekâlâ, haccı gerekli kılan şey nedir? diye sordu. Abdullah b. Abbas (R.A.):

- Azık ve binek! cevabını verdi. (Tirmizî, Tefsir:63, No:3316, 5/418)

Bu hadîs-i şerifte, şu âyet-i kerimelere de işaret vardır: "Nihayet onlardan birine ölüm gelip çattığında: Rabbim! der, beni dünyaya geri gönder. Ta ki boşa geçirdiğim dünyada iyi iş ve hareketler yapayım. Hayır! Bu onun ağzından çıkan boş bir laftan ibarettir. Onların gerisinde ise yeniden diriltilecekleri güne kadar süren bir berzah yani ölüm ile başlayıp, yeniden diriltilmeye kadar kabirde geçen süre vardır." (Mü'minûn sûresi:99-100)

Yüce Rabbimizin ikram ettiği bu dünya hayatını ibadet ve taatla değerlendirmeyenlerin, hacca gitmeyenlerin kıyamet günü pişman olacaklarını ve:

"Keşke bu hayatım için bir şeyler yapıp gönderseydim!" (Fecr sûresi:24) diyeceklerini, Kur'an-ı Kerim bize haber veriyor.

Hal böyle iken hem hacca gitmeyen ve hem de hacca gidenlerin aleyhinde konuşan, haccı lüzumsuz, faydasız bulan, israf kabul eden, milli döviz gidiyor diye söylenenler, İslâm'dan nasibi olmayan kimselerdir. Bütün hıristiyan ülkelerini adım adım dolaşıp milyonları dökenlere ses çıkarılmazken, yalnız ALLAH Teâlâ'nın emrini yerine getirmek için Kâbe yollarına düşen Mü'minlere karşı: Araplara para yedirmek için gidiyorlar diyerek dil uzatmak hangi namus ve vicdana sığar? Bunu söyleyebilmek için imansız olmak lazımdır.

Ayrıca haccın ihmal edilmesi: Geçmişte de günümüzde de düşmana, milyonlarca Müslümanı, İslâm aleyhinde kullanmaya zemin hazırlamıştır. Birinci Cihan Harbi sırasında çeşitli cephelerde Müslüman milletlerin, birbirlerine silah çekmeleri, bilhassa İslâm'ın bayraktarı olarak kâfirlerin önünde cihad eden Osmanlılar'a karşı savaşmaları, haccın terk edilmesi sebebiyle aralarında zarurî olan tanışma ve dayanışmanın ihmâle uğramasındandır. Osmanlıyı asıl yıkan düşmanın kuvveti değil, bizzat yavruları ve kardeşleri hükmündeki Müslümanlardır.