Dünkü yazımda milletvekili statüsünün belirlenmesi gereğinden bahsetmiştim. Milletvekili statüsünün demokrasilerde milletvekili olan kişinin para, mal, ticaret, ihale gibi işlemleri kesiliyor. Bu işler yediemine bırakılıyor ve kârı her yıl sahibi milletvekiline veriliyor. Milletvekilinin seçim kampanyasında nerelerden ne nisbette yardım aldığı açıkça ilan ediliyor.
Milletvekili fikir ve sanat faaliyetleri dışında görev alamıyor. Gazetelerde sütun yazabiliyor. Başyazı yazamıyor, bir yayını yönetemiyor. Yayının patronu ise, yediemine havale ediliyor.
Milletvekili dokunulmazlığı demokrasinin temeli olduğu için, söylediklerinden, yazdıklarından sorumlu tutulamıyorlar. Krala, savcıya, yargıca havale edilemiyorlar. Aksi takdirde muhalif polislerce milletvekilleri karakola, mahkemeye sürüklenebilir. Milletten aldıkları yetkiyi kullanamazlar. Alelade suçlar, şahsi davalar ve cinayet derecesinde eylemler müstesnadır. Bu çok açık suçlar dışında milletvekili tutuklanamıyor. Hakkında yargı kararı verildikten sonra isterse çekilebiliyor.
Milletvekili adayları aday olmak için savcılıktan aldıkları sabıka kaydı ile başvuruyorlar. Ağır ve adi suç işleyenler için, yüksek bir mahkeme olan Yüksek Seçim Kurulu’ndan izin alamıyorlar. İzin alınınca bütün işlemler bitiyor, kampanyaya giriyorlar. Bu suretle seçilebilir denen adayın seçilebilirliği kaldırılamıyor. Meğer ki kampanya müddetinde suçüstü, yahut cinayet derecesinde ağır bir suç işlesin.
Milletvekili dokunulmazlığı, maaşı, görevi icabı kaçınılmaz harcamaları vatandaşa anlatılamadığı için, bizim gazeteci meslektaşlarımızın da konuyu olumsuz işlemeyi tiraj unsuru saymak gibi bir alışkanlıkları olduğundan, konu olumsuz şekilde yansıyor.
Normal milletvekili borçlanarak, gayrimenkul satarak Ankara’dan dönüş yapıyor. Peki zenginleşerek dönenler yok mu? Bütün dünyada oluyor. Yakalanabilenler yargıya havale ediliyor. Gerisinin yaptıkları yanına kalıyor.