Dış işleri bakanı Ahmet Davutoğlu’nun Şam’da Beşar Esad ile 6 saatlik görüşmesi, istisnasız bütün dünyada merakla izlendi. Diplomasi tarihine de geçecektir. Prof. Davutoğlu, Sayın Cumhurbaşkanımız’ın yazılı ve Sayın Başbakanımız’ın sözlü beyanlarını iletti. Türkiye’nin ne istediğini, ne istemediğini anlattı.
Şimdi ne olacak? sorusunun cevabı şudur: Baas iktidarı mahşere doğru dört nala yol almaya devam edecek. Dünyanın ayağa kalkması karşısında belki halkını kesip biçmeyi azaltacak, tank, top, bomba yerine kalaşnikof kullanacak. Ama serbest seçimle iktidar tayin edip çekilmeyecek. İktidardan düşen bir Baas’ın Nusayrî çetesi başta, mutlaka yargılanacağı ve yargının sonu belli olduğu için, zaten manevra alanı sıfıra yaklaştı.
Genç Esad, babasının Moskova’ya dayanıp kesip biçtiği gibi, şimdi Tahran’a dayanıyor. Ancak İran’ın gücü, Suriye’ye bir askerî müdahaleyi önlemeye yetmez. Diplomatik oyunlarla vakit kazanıyor.
Baas rejimini Irak’ta yürüten Saddam’ın pozisyonu, Esad II’ninkinden çok daha güçlü idi. 8 yıl İran’la savaşabilen modern silâhlarla donatılmış bir orduya sahipti. Ama böyle bir ordu bile, iki günde yenilerek darmadağınık oldu. Suriye ordusu, eski Rus silâhlarını, İran’dan aldığı silâhlarla kısmen yenilemiş bulunsa bile, Saddam’ın gücüne erişmesi mümkün değildir.
Amerika, ekonomide dalgalansa dahi, yeni bir savaşa girmekten kaçınmaz. Zira hiç bir şartla Orta Doğu’yu bırakmaz. Orta Doğu’da petrol ve gaz tükenmeden, terör örgütleri ortadan kalkmadan, İsrail sınırları güvenceye alınmadan Amerika’nın Orta Doğu’dan el çekmesi hayal bile edilemez.
Çağa, değişen dünya şartlarına uyum sağlayamayan rejimlerin ömrü kısadır. Baas, Irak’ta olduğu gibi, Suriye’de de gerekli dönüşümü yapamadı. Sırtını Rus komünizmine veya faşist ideolojilere dayayıp iktidar sürdürmenin tarihe karıştığını kavrayamadı. Üstelik Suriye’de Baas, yüzde 7’lik bir azınlığın çeteleşmesine mahkûm olması bakımından zaaf içindeydi. Türkiye için korkumuz, Şam’ın Bağdad’a dönmesi ihtimalidir. Bunu kesinlikle önleyeceğiz.