Haftanın gündemi şüphesiz Hava Kuvvetlerimiz’in PKK üs, mağara, in ve barınaklarının, ikmal yollarının tahribi için gerçekleştirdiği bombardımanlardır. Epey gecikmişti. Boş lâflarla vakit geçirdik. PKK’nın terör örgütü olarak devam edeceği, eylemlerinden vazgeçmek ihtimali bulunmadığı kesinlikle anlaşıldı.
Terör örgütüne ne kadar zarar verdik? Ortadan kaldıracak kadar değil. Eylemlerinden vazgeçirecek kadar mı? Yoksa sadece bir ölçüde zarar verecek derecede mi? Sanıyorum son ihtimal geçerlidir. Ancak Genelkurmay, bombardıman sonuçlarına ait açıklama yayınlayacak. Oradan öğreneceğiz.
PKK’nın son eylemlerine sebep, Suriye’nin harekete geçmesini istemesidir. Biz böyle düşünüyoruz. PKK ile uğraşıp Suriye ile meşgul olmaktan vazgeçeriz ümidiyle.
Suriye keza gündemdedir. Son ramazan cumasında, gene vatandaşlarını kesip biçti. ABD ve AB, Esad’dan çekilmesini, istifasını istedi. Ankara henüz bu talepte bulunmadı. Mısır bulundu. Sanıyorum Suudiler’in talebe katılmasını bekliyoruz.
Esad’a, çekildiği takdirde güvence verilmesi ihtimali zayıftır. Zira yalnız kendi iktidarında yapılanların değil, babası döneminde yapılanların da hesabı sorulacaktır. Baas Partisi topyekûn sorgulanacaktır. Nasıl ve hangi ölçülerde olur? Bunu tahmin edemeyiz.
Haftanın üçüncü önemli konusu Somali’ye yardım olacak. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ailesi efradı ile bu insanlık trajedisinin en derin, en berbat kesimlerine kadar girmesi, hümanizma üzerine kurulduğu iddia edilen Batı medeniyetine en çarpıcı ihtar mahiyetindedir. Batılı demokrasiler, kendi ekonomik dertlerinin yanında Somali’ye yardıma da girişirler mi, bilmiyoruz. Somali’nin gösteriş desteklere değil, büyük meblağlara hayatî ihtiyacı var. Zengin ülkeler, bu çapta bir yardımı gerçekleştirecek güçtedir. Ancak Somali’nin bugünkü yaralarının kapanması ile sonuca varılmaz. Sorun, Afrika’da anormal ve pek tehlikeli nüfus artışıdır. Yüz milyonlarca aç insanın ortaya çıkması meselesidir. Nüfus artışı makule dönüştürülemediği takdirde yeni yeni Somaliler oluşacaktır. Bu husus kesindir.