israil, özür dilemek, mağdurların acılarını paylaşmak bir yana, diplomatik oyunlarla BM’den niyetlerine destek veren bir rapor çıkartınca 9 vatandaşı şehit olmuş, birçok vatandaşı yaralanmış ve gemileri ziyan görmüş taraf olarak Türkiye Cumhuriyeti Devleti, saldırgan devlet aleyhine asgarisinden hareketle müeyyideler tatbikine başladı.
Bu müeyyideleri tabiî ki icra organı yapacaktır. Fakat o icra organı, oraya millet tarafından devlet denen mekanizmayı çalıştırsın diye getirilmiştir. Binaenaleyh, İsrail’e karşı yürütülen siyaset, bir devlet siyasetidir.
Bu çıplak gerçeği kesinkes bildikleri halde gözleri, Tayyip Erdoğan düşmanlığıyla kanlanmış bazı medya unsuları, beşinci sınıf külhanbeyi manşetleri atmakta, bazı acemi politikacılar da yerini şaşırtmaktadır.
Öyle bir avukat çıkacağını kabul etmek istemeyiz ama şayet İsrail, Türkiye’de kendine avukat tutsaydı o talihsiz, müvekkilini Kemal Kılıçdaroğlu ve parti sözcüleri kadar böylesine dehşetengiz şekilde müdafaa edemezdi.
Bazıları, hadi diyelim ki hükümetin kanına ekmek doğrasa doymaz bir kindedir. Peki o evladını, kocasını, babasını şehit vermiş dokuz aile, onlarca yaralı, milli servet gemiler ve Türkiye’nin hiç mi hatırı yok?
Kin, nefret ve öfke üzerinden sözcülük yapanlar malum. Bunlar, bugün var, yarın kin sebebi ortadan kalkınca bir balon gibi sönüp giderler. Peki bir kurum olan CHP için ne demeli?
Denecek olan şudur:
Bu partide millete ters düşme huyu, kronikleşmiş tek parti zihniyeti olarak sürüp gitmekte. Türkiye ve İsrail mevzubahis olduğunda safını şaşıran veya yerini bilerek seçen bir politik yapı, Türkiye’nin ana muhalefet ve müstakbel iktidar partisi olamaz.
Bu noktada MHP’ye mükellefiyet düşüyor. Hükümet, müeyyide kararlarını ilan edince sayın Devlet Bahçeli, bir açıklama yaparak ‘bu bir milli mes’eledir, bu mes’elede hükümetin arkasındayız’ dedi. Kandil için de benzer destek verildi. Yeni zamanlar muhalefeti budur. Ötekisi soğuk savaş dönemi savaşı.
Bir tarafta sağa-sola yalpa vuran, akşamdan-sabaha ne diyeceği belli olmayan, meclise köstekten, karşı devlete destek olmaya dek hata üstüne hata işleyen bir ana muhalefet partisi var bir de dengeli davranan ikinci muhalefet partisi. Ne yaparsınız ki ana muhalefet, yerini dolduramıyor.
Muhalefet tabiî ki tenkit edecektir. ‘İyi muhalefet, tenkit etmeyen muhalefettir’ gibi abes bir durum olamaz. Muhalefet, demokrasinin karakteristiğidir. İcabında yanlışları en tavizsiz şekilde ortaya koyar. Ama muhalefet, safını şaşırıp da milli menfaatleri zedelerse orada değer kalmaz.
Bu itibarla MHP bu boşluğu doldurmaya bakmalıdır. Bu parti, şu ân Türkiye’de demokrasinin sağlıklı işleyişine hizmet veren şuurlu bir partidir. İktidarı denetleme görevini sağduyu ile ifa ediyor.
Şu an AK Parti ve MHP oyunu yükseltiyor...
İkinci ve dördüncü parti düşüşte.