Radyo açık, takside üç kadın yolcu... Üçü de yetmişini aşmış. Fatih'ten Yeşilköy'e gidiyorlar.

Günlerden cumartesi.

Başbakan Erdoğan'ın annesi Tenzile Hanımefendi'nin cenaze töreni yayınlanıyor radyoda.

Taksinin içindeki yolcular ve şoför, cenaze törenine bizzat katılmış gibi duygulanıyorlar.

Hepsinin gözünden yaşlar akıyor.

"Kendi annem gibi hissettim" diyor henüz yirmili yaşlardaki genç şoför.

Karton kutudaki kâğıt mendille gözyaşını siliyor, kutuyu yolcularına da uzatıyor.

* * *

Hayatın en büyük nimeti ölüm.

Ya gelen bir daha gitmeseydi, çivisi kaybolmuş şu dünya çekilir miydi?

Biz geride kalanlar üzülür ağlarız.

Onun güzel yaşadığını ve güzel bir yere gittiğini düşünsek bile sonuç değişmez.

İnanç sahipleri olarak biz, ölüm sayesinde gerçek hayata doğulduğunu bildiğimiz halde gözyaşımızı tutamayız.

Ayrılığa katlanmak, hayatımızın kalan kısmını onsuz yaşamak zor gelir.

* * *

İşte Başbakan Erdoğan da ağladı anneciği için.

Onunla beraber cenaze töreninde, evde, kahvede, yolda olanlar da.

Ekran karşısında seyredenler ve radyodan dinleyenler, insanî hislerle, o helalleşme ânını, toprağa verilişini paylaştı.

Kalplerdeki en ince tellerin son raddeye kadar gerilip bırakıldığı anlardı o dakikalar.

* * *

Bir defa doğar, bir defa ölürüz.

Burası kesin ama bir de insanın annesini, babasını, eşini, evladını kaybetmesi var ki...

O tür kayıplarda da insan bir parça ölüyor sanki.

* * *

Cumartesi günü kalabalıklar "Bütün insanlığa hizmet eden hayırlı evlatlar yetiştiren" Tenzile Hanımefendi'nin ardından yürüdü.

Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez ne güzel özetledi.

Yalnız kendine ve çevresine değil.

Yalnız ülkesine değil.

Bütün insanlığa hizmet eden...

İşte o hayırlı evlat, kendisini yetiştiren anneciğinin ardından gözyaşı döküyor.

"Helal olsun" derken ve tabutu omuzlarında taşırken de, toprağa verirken de...

* * *

Acısını paylaşanlar da onunla birlikte.

Gelebilenler hemen yanında.

Gelemeyenler ise uzakta bile olsalar gönülleri bir.

Töreni an be an canlı yayında takip ettiler.

Haber bültenlerine akşam defalarca baktılar.

Ertesi gün gazeteleri taradılar.

Dudaklarda kıpır kıpır dua...

Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun.