İşte bu bakımdan değerli kardeşlerim, burada, bu büyük günde, Resûlullah (S.A.V.) efendimizin: "Tebliğ ettim mi?" sesine candan kulak vererek: "Evet, ey ALLAH Teâlâ'nın elçisi, sen tebliğ ettin, tebliğ görevini yerine getirdin. Senin mesajın bize ulaştı. Bundan sonra bu mesajı taşımak bizim görevimiz." diyerek bu mübarek meydandan İslâm'ın bu temel ilkelerinin savunucusu ve taraftarı olmak azmi ve kararlılığı içinde ayrılmalıyız ki, hac gibi ulvî bir ibadetin anlam ve gayesine ulaşmış olalım.

İşte bu kutlu yerde ve bu kutlu mekanda yanımıza alarak geri döneceğimiz en önemli hediye, Hz. Peygamber (S.A.V.) efendimizin bu emaneti olacaktır.

Bu asırda Hz. Peygamber (S.A.V.) efendimizi tanımaya ve O'nun güzel ahlakını, yolunu öğrenmeye her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. En güzel örnek olmasına rağmen, Hz. Peygamber (S.A.V.) efendimizi hakkıyla ve yakından tanıyamadık. Sünnetini yeterince yaşayamıyoruz. Bunun ezikliği ve her şeyden önemlisi O'na layık bir ümmet olamamanın verdiği mahcubiyet içerisinde buradan O'nun örnek ahlâkını da alarak dönmeliyiz.

ALLAH Teâlâ ve Resûlü (S.A.V.) efendimize itaat edeceğimize, bundan böyle bütün hayatımızda Resûl ile birlikte yol tutacağımıza, O'nu kendimize örnek edineceğimize dair söz vererek dönmeliyiz bu yolculuktan.

Resûlullah (S.A.V.) efendimiz, Arafat'ta öğle ile ikindi namazlarını Mescid-i Nemire'de öğle vaktinde birleştirerek kıldıktan sonra, doğruca Cebel-i Rahme'ye gitmiş, kıbleye yönelerek tam güneşin batışına kadar dua ve niyaz ederek vakfesini yapmıştır. Âlemlere rahmet olarak gönderilmiş olan O rahmet elçisi, orada öğleden akşama kadar saatlerce kim bilir ne yakarışlarda bulunmuştur. İşte bilinçli bir vakfe, bilinçli bir duruş, vakarlı, kararlı, umutlu bir bekleyiş bu bilinçle yapılmalıdır