İran, Amerika ve İngiltere, ültimatoma benzer kesin cümlelerle, karşılıklı savaş tehdidinde bulundular. Türkiye geri kalır mı? Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu da “savaşa izin vermeyeceğiz” cümlesiyle, Türkiye’nin yeni bir Orta Doğu savaşını engellemeye çalışacağını bildirdi. Washington ve Londra’nın, pervasız İran tehditlerine aynı üslûpla verdikleri cevabı dengelemek istedi.
Prof. Davutoğlu, Sünnî-Şîî ve Arap-İranlı zıtlaşmasının savaşa dönüşmesini önlemek gerektiğini vurguladı. Coğrafyamızda mezhebe ve ırka dayalı bir savaşın İran’ı Irak’a çevireceği âşikârdır. Irak’ta İran nüfuzu fevkalâde arttı. Tahran’ın cesareti de gelişti. Irak’ta birliğin yeniden kurulması hayal gibi görünüyor.
Suriye’de ise durum iç savaşa doğru gidiyor. Beşar Esad’ın, Kaddafi’yi izleyeceği anlaşılıyor. Diktatörlerin kan dökmekten çekinmek gibi bir endişeleri bulunmaması, hayrete şayandır.
İran, yer altında ikinci bir nükleer tesisin tamamlandığını ilân etti. Cumhurbaşkanı Ahmedinecat, ikinci bir tesisin yapıldığını sürekli inkâr etmişti. Binaenaleyh, bu sütunda yıllardan beri yazdığımız gibi, İran’ın nükleer silâh yani atom bombasından vazgeçmesi ihtimali yoktur. Tahran, büyük başarı ile vakit kazanmış, dünyayı oyalayarak bugünkü çizgiye gelmiştir.
Davutoğlu, ABD-AB bloku yani demokrasi dünyasının, İran’a büyük zarar veren finans ve ekonomi yaptırımlarının Türkiye’yi bağlamadığını söyledi. Petrol ve gaz başta, Türkiye, İran’la en büyük çapta ilişkiler içindedir. Bir savaş hâlinde bu ilişkiler elbette kesilecektir.
Böyle bir savaşın İran lehine sonuçlanması ihtimali hiç yoktur. Ancak evrensel bir petrol krizi oluşacaktır. Demokrasilerin, hattâ Çin’in ekonomileri büyük zarar görecektir. Türkiye, böyle bir tablonun gerçekleşmemesi için çalışıyor. İran’da Irak benzeri bir parçalanma ihtimalini pas geçmek, akıllı bir politika değildir. Hele savaşın -Allah esirgesin- nükleere dönüşme tehlikesini göze almak, tımarhane politikasıdır.