Yeni Şafak'ın on sekizinci kuruluş yıldönümünü kutladık dün. Nöbetçi kalan birkaç kişi hariç, bütün kadro kahvaltıda buluştuk.

Üç saatlik bir programdı.

Konuşmalar, şakalaşmalar, hediyeler, plaketler...

En fazla alkışı çaycımız Muammer aldı.

On sekiz yıl nasıl geçti, neler yaşadık, hepsini anlatmaya takat ister.

İnişler çıkışlar, gelenler gidenler... Kaç hükümet kuruldu, kaç seçim yaşandı... Darbe de yaşadık, bol miktarda darbe planı da gördük. Baskı da oldu gazetemize, baskın da...

Davalar açıldı, cezalar kesildi kimi zaman.

Aramızdan ayrılanlara üzüldük, gelenlere sevindik.

Gazeteden ayrılıp başka yerde işe başlayanları kast etsem de "aramızdan ayrılanlar" ifadesinin, bir anlamı daha var elbette.

Onları da rahmetle andık her günkünden biraz daha fazla hüzünle.

Yusuf Ziya'nın dünkü yazısı şu sözlerle son buluyordu: "18 yıl önce, 'Türkiye'nin önü aydınlık' demiştik, ilk nüshamızda. Her zamanki gibi, doğru söylemişiz. Ve iyi ki çıkmış Yeni Şafak. Emeği geçen herkesten Allah razı olsun."

On sekiz yılda çok şey gördük hamdolsun. Başladığımız yerde değiliz. Biraz da yaşlandık mı ne?

Nice yıllara hep birlikte...

MELÂL BURCU

A. Yağmur Tunalı'nın şiir kitabı Elips Kitap'tan çıktı!

Daha az veya daha çok tanınan, daha az veya daha çok yazan bir başka şairin ilk şiir kitabının çıkışı söz konusu olsaydı, "İyi, güzel, hayırlı olsun" der ve sonraki kitaplarını beklemeye başlayabilirdik.

Fakat "A. Yağmur Tunalı" ile "şiir kitabı" aynı cümle içinde yer alınca ve "çıktı" ile bitince, tanıyanlar için hayret boyutu devreye giriyor.

Böyle olduğu için de nokta yerine ünlem işaretiyle bitiyor o cümle.

Tabii ki yine iyi güzel diyecek ve hayırlı olmasını dileyeceğiz.

"Fikir ve ruh dünyasının şekillenmesinde önemli rol oynayan Yahya Kemâl'e hiç olmazsa bir konuda benzemek isteğiyle, uzun yıllar şiir kitabı yayımlamadı. Dostlarının ağır tahrik, tazyik ve tehditleri altında kitap yayımlamaya mecbur oldu" açıklaması bu yüzden önemli.

Yağmur Ağabey'in şiirlerini bir arada görmek de varmış demek kaderimizde; şükürler olsun.

Çoğu bildiğim, bazıları ezberlediğim şiirler.

İşte bunlardan biri, kitaba ismini veren "Melâl Burcu", İskender Öksüz'e ithaf edilen harika bir şiir.

* * *

Rûhumda vakitsiz uyandın çiçek, / Akşam öksüz, gece çılgın.. ne desem? / Günler bana mâtem, aylar Muharrem; / Yarıyor göğsümü çılgın bir elem, / Patlıyor içimde sayısız fişek!

Feryâda kurulu sanki zemberek: / Çığlığa sarılmış gibidir Annem!

Bir dehlize varmış yollarım, gerçek: / Türkülerde gurbet, şarkılarda gam; / Akşam var ömürde hudutsuz akşam; / Uçar gider ufuklara bir merâm, / Ağlar başucumda bir kanlı melek!

Gönlüm Kerbelâ'ya benzese gerek: / Her yönden esiyor boğucu bir sam!

Bir ölüm bilirim sevdâlara denk: / Hem Azrâil ağlar, hem güller ağlar! / Yalnızlık dolusu yükselir duvar; / Bu kurak iklimde kol gezer esrar, / Hudutsuz çöl gibidir kavrulur yürek!

Kimseler duymasın, bilmesinler tek: / Bende kâinâta yeter hüzün var!

Zamanla aram yok, kırılmışım pek! / Kalmış bir kenarda sevgim, hasterim; / Dilimde mısrâlar ne kadar yetim: / Başka türlü olamazdı cinnetim! / Ne kuğu var, ne göl, ne de bir âhenk;

"Sûz-i dil faslı"nı geçiyor felek: / Başlıyor ey hüzün sana hicret'im!