Bir terörist örgütten farklı hareket mi bekleniyordu ki bu kadar şaşırmışlık söz konusu? Doğrudur, barışa dair ümitler gündemdeydi, ona kurşun sıkıldı. Ama şu neden unutulur? Barışın gerçekleşmesi topyekûn terörist örgüt veya onun içinde terörü meslek edinmiş bir zümre için varlık sebeplerini ortadan kaldırmak olacaktı. Bir başka husus, bu örgütte hangi grubun, hangi devletin istihbarat birimlerine çalıştığı bilinmiyor mu? Dolayısıyla taşeronluk görevleri unutulmamalı.
Bu itibarla soğukkanlılığı elden bırakmamak gerekir. Tabiî ki şehitlerimiz için içimiz kan ağlamakta. Fakat işte orada kalmalı. Acıyı kalbimize gömüp hainleri güldürmemeliyiz. Telaş ve şaşkınlık, örgüte moral kazandırır. Haberlerin veriliş şekli bile hatalı. Önce kaç teröristin öldürüldüğünü haber yapmak yerine önce kaç şehit verdiğimiz duyuruluyor.
Dağlıca katliamı barışa giden yolu bombalamak oldu. Gündem birden değişti. Her kanal, her sütun ve her sohbet bu saldırıya dairdir. Örgütün fikren bölündüğü kesin olarak anlaşılıyor. Bir kere daha tekrar edelim ki bu fikrî bölünme fiilî bölünmelerine de yol açacaktır. Verecekleri yüksek sayıdaki kayıp, bölünme ve yok olma korkularını büyütecektir.
Ana dille konuşmak, ana dille basın-yayın, ana dille kurs, ana dille seçmeli ders, ana dille tv ve radyo yayını gibi sebepler PKK'yı Kürt kitlesinde sorgulanır hale getirmiştir. PKK, Kürtlerin başına bela edilmiş üçüncü dünyalı bir izm hareketidir. Bir projenin adıdır. Kürtleri İslamiyetten uzaklaştırmaya bile uğraşmakta. İslamiyet içinde Türklerle Kürtler arasındaki din birliği, Kürtçü ideolojiye en büyük engeldir. Bu sebeple örgüt, Kürtleri Zerdüştlüğe yönlendirme çabasında. Ergenekon da Türkleri Şamanlığa yönlendirmek istemişti.
PKK belki hâlâ Avrupa'daki birtakım kimselerden yardım görmektedir. Ancak bu yardım Türk vatandaşı Kürtlerde hızla düşmekte. Sonuçta Örgütün de BDP'nin de marjinal bir grup dışında tabanı kalmaz.
Kürtlerin sosyal, ekonomik, kültürel ve insani şartları iyileştikçe sadakatleri sarsılmayacaktır. Aslında namuslu, terbiyeli, dinine, vatanına bağlı bu insanları bir zulüm zihniyeti bu çıkmaz yola itti. Seneler ve seneler boyu doğu, güneydoğu istismar, sürgün ve kaçakçılık merkezi yapılarak insana reva görülmeyecek muamelelere maruz kaldılar. Jandarma dayağı eksik olmadı. Şu son 30 sene içinde ise iki ateş arasında yaşadılar. Öyle aileler görüldü ki evladının biri dağda biri askerde oldu. Buna rağmen bu insanlar sabır gösterdiler.
İşte o sabrın karşılığını alıyorlar.
PKK bunları görmekte.
PKK iflasta.
Sıktığı kurşunlar, gece karanlığında ıslık çalan korkağın psikolojisidir.