Adam (lâfın gelişi, belki de değil) taa Kanada’lardan konuşmuş…

“Ergenekon bir projeydi, bitti!”

Gevelenmiş lâfı ne peki? “İçeridekiler dışarı çıkarılsın!”

Geçenlerde “Çirkin Amerikalı” yani, ABD’nin çenesi düşük büyükelçisi de benzer şeyler söylemedi mi?
 

Ergenekon projeyse kimin projesi?

ABD’nin mi?

Değilse kimin?
 

ABD, içeridekilerin çıkarılmasını istiyor, bu aşikâr. Eğer proje onlarınsa, bitiş tarihini de onlar tayin eder!

Peki şimdi serbest kalmalarını istediklerini neden böyle zora soktu?

Oyunun tümünü düşünmeli…
 

Şimdi içeride olanların en babaları bile ABD’nin yeltemesi olmadan, değil darbe yapmak, lâfını bile edemezler. Onların birçoğu ABD’nin en itinalı tezgâhlarından geçmiştir, yıllar boyu. En başta damadı Amerikalı (üstelik Yahudi imiş) “balyoz baba”sı olmak üzere…
 

ABD, arkalarında İsrail… Türkiye’nin belli çerçevelerde tutulması. “İsrail’in güvenliği, eşittir ABD’nin güvenliği.” O zaman Türkiye’nin kendine güvenmemesi lâzım. Hep ABD’nin eline bakmalı, ABD’de de yeni askeri teknoloji için İsrail’i işaret etmeli. Türkiye sürekli ABD’ye mecbur, İsrail’e mahkûm olmalı…

28 Şubat boyunca Genelkurmay başkanları, yardımcıları, generalleri neden Telaviv’e taşındı durdu?
 

Neden “ağlama duvarı”na yüz sürdüler habire?
 

28 Şubat’ın İsrail-ABD projesi olduğundan şüphe yok. Türkiye’yi kesin olarak kucağa düşürecek son hamleyi yaptılar. Türkiye’nin bütün dengeleri ile oynadılar. Sosyal, siyasî, kültürel darbeler indirdiler. Ortalık alan talan oldu.
 

Millet o kafa karışıklığında Mes’ut’a, Ecevit’e yamandı. Ekonomi dibe vurdu… Birinci aldanmadan sonra millet işi bitirdi. 28 Şubat siyasetçilerini tasfiye etti.

Siyasetçilerini tasfiye etti ama, en muktedir siyasî güç rolü oynayan askeriyedeki darbeciler yerli yerinde duruyordu.
 

Havada ağır bir darbe kokusu vardı… Darbeci askerler, “nasıl olsa bu İslâmcı parti ABD’nin hışmına uğrar, onlara yaranacak işlere devam edelim, bir taraftan da planlarımızı programlarımızı yapalım, yeşil ışık nasıl olsa yanar” hesabındaydılar.

Darbe planları, projeleri sağa sola uçuşup duruyordu. Birinden birine ABD’nin “yes” demesi bekleniyordu.
 

Nedense bu olmadı. ABD, 28 Şubat’tan sonra bir darbenin işi artık içinden çıkılmaz noktaya getireceğini kestirmiş olmalı.
 

Sivil siyasi iktidar güçlendikçe, darbeciler yeni mevziler tutmak için gerişimlerde bulundu. Sivil görünümlü mitingler filan yaptılar. Havadaki darbe kokusu sürmeli idi.

2007 seçimi, darbecilerin sakızlarını çürüttü. Kazanamayan kaybeder! Şimdi bu kadar darbeci içeride ise, 2007 seçimlerinde halkın gösterdiği vetodan ötürüdür.

Proje olsun olmasın, Ergenekon dâvası haklı ve yerinde bir dâvadır. Türkiye bin yıl darbecilerin baskısında yaşayamazdı.
 

Hukukun işleyişi ile ilgili iddialar için ise söylenecek şu: “Daha önceleri nerelerdeydiniz?” ABD’nin nazlı güllerinin canı acımaya başlayınca mı aklınız başınıza geldi?
 

Elbette içeride olanların büyük çoğunluğunun vatanseverliğinden şüphe yoktu. Bir kısmının vatan sevme tarzı şüpheli! Bir kısmı ise tasnif dışı. Sözümüz onlara!

Görüyorsunuz: ABD sizi yalnız bırakmıyor! Belki hapisten çıkmanıza da vesile olurlar.

Fakat halk nezdinde beraatınız asla mümkün olmaz!