İran’daki Kürtler için bir şey diyemem ama Irak ve Suriye’de yaşayan Kürtleri zorlu yıllar bekliyor. Ben diyeyim 50 sene, siz deyin 100 sene... Irak ve Suriye Kürtlerine rahat yok.

Irak Kürtleri, iktidara ortak oldular ve ülkenin Kuzey kısmı birkaç Kürt siyasî grubun elinde. Barzanî de Talabanî de Irak Kürtleri üzerinde kontrolü sağlamış durumda. Yani Irak’ın Kuzey’inde PKK’ya ekmek yok... PKK burada yerleşmeye kalkarsa, vaktiyle Türkiye’de yaptığı gibi, diğer Kürt gruplarla ciddi çatışmaya girer. Nitekim 1992 sonbaharında yaşanan ve PKK’nın “Güney Savaşı” dediği çatışmalar, böyle bir çatışma potansiyelinin olduğunu göstermektedir.
Türkiye, İran ve Irak’tan kendisine ekmek çıkmayacağını anlayan PKK, “Rojava” dedikleri Kuzey Suriye’ye yerleşecektir. Burada, PKK’nın siyasî paraleli PYD vardır ve karşısında etkin bir Kürt grubu olmadığı için PKK burada tek güç olacaktır.   
Suriye’nin âkıbetinde, bu bölgenin PKK’ya terk edilme ihtimâli büyüktür ve muhtemelen ABD’nin Ortadoğu portföyünde bu dosya mevcuttur. 2008’de Obama başkanlığa seçildiğinde, “Dünyadaki değişimin merkezî üssü, Müslüman dünya ve Ortadoğu olacaktır. Müslümanlık bulaşmış birinin ABD başkanı olmasının sebebi, bu değişimdir. Obama ile Ortadoğu halklarının sempatisi kazanılması amaçlanmıştır” demiştim. Son 4 yılda Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da yaşananları göz önünde bulundurursak, taa 2008’de yazdığım öngörümdeki haklılığım anlaşılacaktır.
PKK bugünlerde Kuzey Irak’a çekiliyor gibi görünse de, gücünü gelecek aylarda Kuzey Suriye’ye kaydıracak ve bir yandan legal siyaset yapacak; öbür taraftan gene silahlı gücünü koruyacaktır. Üstelik Kobani, Kamışlı, Ser-i Kâniye, Derbesiye ve Afrin gibi şehirler ve bunların etrafına kurulmuş köylerde düzenli ordu kuracaktır. Kuzey Suriye, dümdüz ve bir alandır; bu alanda can damarı olan göletleşmiş Fırat nehri ve bulunmaktadır. Yani buralar sulak alanlardır.  Yıllarca Türkiye ve Irak’ta dağlarda yaşayan PKK’lılar, Kuzey Suriye’de şehir konforuna; yani elektriğe, suya, normal meskenlere kavuşarak tabiat ile mücadele etmek için ayrıca güç harcamayacaktır. Ayrıca şehir hayatına geçmiş bir militan gücü, Türkiye, Irak ve İran’daki militan adayları için de bir câzibe merkezi olacaktır.
Birer câzibe merkezi olan şehirler ve düz-sulak alanlarda yığılmalar olacak ve böylece PKK Kuzey Suriye’de düzenli ordu kurma imkânına kavuşacaktır.
Türkiye, İran ve Irak’ta güç gösteremeyecek olan PKK, bütün gücünü, Kuzey Suriye’de toplayacak ve ileriki yıllar için plan yapacaktır. PKK planının ilk maddesi de Türkiye olacak; sonraki aşamada İran ve Irak vardır.
ABD’nin Ortadoğu emellerinde Kuzey Suriye’yi PKK’ya verip gazını almak varsa, dediklerim hızla hayata geçirilir ve Türkiye gâfil avlanır. Eğer muhalefetin iddia ettiği bir pazarlık varsa ve Türkiye de def-i belâ kabîlinden, Kuzey Suriye’de bir PKK egemenliğine sıcak bakıyorsa, halkımız, demokratik yolla bunun hesabını iktidardan sorar. Şayet böyle bir pazarlık yoksa, Türkiye stratejisini, yukarıdaki öngörülere göre dizayn etmelidir.