Şehid: Burnuma kötü kokular gelmeye başladı...!

Ölü: Adım üstünde, ben ölüyüm...

Şehid: Senin bıraktıkların da ölü; ölünün elbisesi, ölünün odası...

Ölü: Adım üstünde, ben ölüyüm...

Şehid: Bedenini birileri yıkayacak... Beyaz bir beze dürüm yapılacaksın...

Ölü: Çünkü ben ölüyüm...

Şehid: Seni gören korkacak...!

Ölü: Haklılar, çünkü ben ölüyüm...

Şehid: ‘Öldü’... çok ölü bir kelime...!

Ölü: Ölü gibi yaşayanların tercihi...!

Şehid: Ölü... Ölü muamelesine razı o zaman?

Ölü: Şehid muamelesini anlamak istemeyenler hak ediyor ama!

Şehid: Şehid kelimesi nasıl bir çağrışım yapıyor?

Ölü: Ölü gibi yaşayanlar anlayamaz!

Şehid: Ölmeseydin şehid olmak ister miydin?

Ölü: Tren kaçtı...!

Şehid: Neden bana talip olmadın?

Ölü: Yaşantım müsaade etmedi...!

Şehid: Talip olsaydın ölmezdin...!

Ölü: Sen şehidsin!

Şehid: Bu ne güzel bir söz!... Bir daha söyle!

Ölü: Sen bir şehidsin!

Şehid: Şehid olsaydın elbiselerinle bir fidan gibi toprağa ekilirdin ve bol bol filizler verirdin... Ama sen ölmeyi tercih ettin...! Bu yüzden sen bir ölüsün artık...

Ölü: İnsanlar benim gibi ölü muamelesi görmek istiyorlar. Çoğunun tercih ettiği bir durum bu...

Şehid: Doğada az bulunan maden kıymetli olur ama!

Ölü: Ahhhh şehadet...!

Şehid: Ölmekten Allah’a sığınırım...!

Ölü: Haklısın... vesselam!