Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Mehmet Görmez, Mekke’deki Hac İdare Merkezi’nde basın mensuplarıyla sohbet toplantısında; ‘İstanbul’da Uluslararası İslam Üniversitesi’ kurmak istediklerini söylemiş. 

Coğrafyamız ateş altında bayramı idrak ederken bu haber biraz olsun içimi ferahlattı. Sokaklarımız kan ağlarken bayrama denk gelen bu müjde ümitvar olmamız gerektiğini de hatırlattı. İnşaallah devamı gelir..

Görmez’in, “Diyanet İşleri Başkanlığı dünyanın değişik ülkelerinde ikili protokollerle fakülteler açtı. Bu fakülteleri kurmayı düşündüğümüz üniversite bünyesine toplamak istiyoruz. Bu üniversitede İngilizce, Arapça ve Farsça dillerinde eğitim verilmesini planlıyoruz” sözünü “Burada yetişecek alimler, sorunların kaynağı olmayacak bizzat sorunların çözümüne katkı sağlayacak” sözüyle beraber düşünüldüğünde heyecan vericidir.

Bunun sebebini açıklayayım: Bu köşeyi takip edenler, 28-02-2013 tarihinde “Bir ‘İslâm Üniversitesi’ neden olmasın?” başlıklı yazımı hatırlayabilirler.

O yazıya, “Türkiye’de bütün dünyaya hitap edecek bir İslâm Üniversitesi olabilir mi?” sorusuyla başlamış ve bunun niçin bir ihtiyaç olduğunu, Yeni Türkiye’nin vizyon ve misyonu için neden önemli olduğunu izah etmeye çalışmıştım.

Türkiye’de İslâm’ın tevhid mesajını, cihanşümul karakterini yansıtacak ve bütün fakülteleri bu vizyonla içinde barındıracak bir “Uluslararası Türkiye İslâm Üniversitesi” kurulmasının eski Türkiye’nin geride kaldığını tescillemesi, ihmal ve inkâr edilmiş maziyle barışılması ve bugünle buluşulması adına önemli olduğunu söylemiştim. 

O yazıdan bazı alıntılar yaparak nasıl bir üniversite kastettiğimizi dikkatlerinize sunmak istiyorum:

Ülkemizde birbirinin kopyası niteliğinde açılan onlarca üniversiteden farklı bir üniversite olmalı bu. Diğerleri faaliyetlerini elbette sürdürsünler. Ama misyon ve felsefesi, vizyonu İslâm’ın ırk, dil, bölge ve cinsiyet farkı gözetmeyen birleştirici ve İslâm epistemolojisini esas almış bir üniversite kısacası.

Arapça, Türkçe ve İngilizce dilleriyle eğitim veren bir üniversite. Arapça’yla turasla / ilmî gelenekle, aslî kaynaklarla irtibat kurmak, İngilizce’yle modern bilgi birikimiyle haşir neşir, dünyaya açılma ve ötekini anlamaya vesile olacak anahtara sahip olmak, Türkçe’yle de yerelliğin farkında olmak için çok dilli bir üniversite olmalı. Arapça ve Türkçe pergelin sabit ayağını, İngilizce de gezen ayağını teşkil etmek üzere planlanmalı.

Talebelerine, bu dillerin kapısını açtığı farklı mana kökleriyle geçişler yapabilecek okumalar yapabilme becerisi kazandırabilecek bir üniversite. Ülkemizde ilmî seviyede ikinci dil kültürünün pek olmadığını ve bu yüzden üç dilli bir üniversite dediğimde yadırganabileceğinin farkındayım. Ama bir imkânsızdan bahsetmiyorum.

(…) Devletin böylesi bir üniversite için uluslararası bir proje yarışması düzenlemesi, farklı coğrafyalardan ehil kadroların çalışacağı ortak projeleri teşvik etmesi yerinde olacaktır. Büyüyen Türkiye’nin büyük bir açığını kapatacak bir proje olacaktır bu.

Dünyada üniversiteler arasındaki ilmî yarışmada kendimize has bir modelle yerimizi alabiliriz. Geleceğin lider kadroları, kanaat önderleri buralarda yetişecek, eğitim aldıkları ülkeyle kendi ülkeleri arasında en azından iletişim kanalları olacaklardır.

Afrika’yla denizden komşuyuz. Asya ve Avrupa arasında köprüyüz. Dünyanın en hassas üç bölgesi; Ortadoğu, Balkanlar ve Kafkasya’nın bir parçasıyız. Böylesi büyük bir proje İslâm dünyasının periferisinde bulunan bir ülkede değil, her yönüyle; yani coğrafya, tarih ve kültürel olarak merkezde olan bu ülkede, Türkiye’de olabilir.

Sonuç olarak Türkiye’de uluslararası bir İslâm Üniversitesi mübarek bir mekânda ve mübarek bir iklimde verilmiş güzel ve hayırlı bir müjde. Allah (c.c) tamamına erdirsin...

Not: Tüm okuyucuların Kurban Bayramı’nı tebrik ediyor, bu mübarek iklimin ümmet ve insanlık adına hayırlara vesile olmasını diliyorum.