Geçen yazımızda helal gıda konusuna temas etmiş ve gıda konusundaki felsefemiz nedir, İSLAM doyma konusunda ne diyor, deyip cevabı bu yazıya bırakmıştık. Şunu da eklemiştik: Doğal gıdalar 1,5-2 milyar insanı doyuracak kadardır. Geride kalan 5 milyar insanı nasıl doyuracağız? İşte bu durum üreticileri sanayi mamulü gıda üretimine sevketmiştir. Peki, doyma nedir, ne olmalıdır? 

El’an dünyada ve Müslümanlar arasında doymanın tarifi konusunda beyaz adamın israfa dayalı anlayışı hakimdir. Dünyanın başına bela olan bu anlayıştan, insanımız “ALLAH’ın rengine boyanırsa (Bakara:138) kurtulabilir.

Beyaz adam, öteki adamı karın tokluğuna çalıştırarak ürettikçe üretmiş ve öteki dünyaya çok mu çok pahalıya satmaya proje hazırlamış ve uygulamıştır. Bu projeye göre insan mümkün mertebe harcama yapmalı ki beyaz adamın mallarına piyasa açık olsun. 3 trilyon $’lık gıda piyasasını hatırlayın. Öteki dünyaya harcama yaptırmak için de onlara bir yaşam biçimi ortaya koymuş beyaz adam. O yaşam biçiminin adı MODERNİZMdir. Modernizm beyaz adama sürekli ve çok yağlı müşteri temin etme projesidir. Beyaz adam, dünyaya öyle bir yaşam biçimi lanse etmiştir ki, öteki dünya, böyle yaşarsa psikolojik olarak modern olacağını, böyle yaşamazsa çağdışı kalacağını sanmış ve öyle inandırılmıştır. İşte bu modernizmin işlediği temel yaşam biçimi İSRAFa dayalıdır. Model ve moda değiştirip durmak, hatta mevsimsel renk tesbit etmek israfı ve tüketimi teşvik etmek içindir. Yani üretileni tüket anlayışıdır. İnsanlık bu vahşi anlayıştan İHTİYAÇ KADAR ÜRET, fazlasını üretme (!) anlayışına geçmek zorundadır. Çevre bozuluyor diye yırtınanlar, 1 numaralı suçlunun israf olduğunu artık anlamalıdır. İsraf çok tüketmeyi, çok tüketme çok üretmeyi, çok üretme çevreden çok hammadde çekmeyi, çok hammadde çekmek de çevre bozukluğunu beraberinde getirir. Öyleyse çevreciler bütün güçleriyle israfa karşı çıkmalıdır. Kur’an israf edenleri şeytanın kardeşleri olarak zikreder (İsra:26-27).

Acaba Müslümanlar beyaz adamın israfa dayalı empozesinden ne derece etkilenmiştir? Cevabını şöyle arayalım: Eşyaları ESKİdiği için değiştiririz. Peki ESKİ nedir? Kullanılamayacak kadar yıpranmış olan mı yoksa modası geçen mi? Rahatlıkla diyebiliriz ki insanımız, yıpranmış olanı değil, maalesef modası geçeni eski sayıyor. Halbuki İSLAM’a göre eski kullanılamayacak kadar yıpranmış olandır. Bir konfeksiyoncu arkadaş şöyle demişti: ‘Hocam dünyanın bir yerinde mevsimin rengi belirlenir. Aynı kalitede fakat bir önceki mevsimin rengindeki elbiseyi satamıyoruz, elimizde kalıyor’. Müslüman renk seçiminde bile beyaz adamın vahyine otomatik olarak uyuyorsa, İSLAM’dan ne kadar uzak olduğunu artık farketmelidir.

Beyaz adamın öteki dünyaya lanse ettiği doyma anlayışı da yukarıdaki felsefe doğrultusundadır. Yine başımıza bela olan bu doyma anlayışı nedir, İslam ne diyor, konusu haftaya inşaallah. Dua ve selam