AK Parti'den milletvekilliği aday adaylığı başvurusunda bulunan başörtülü bir hanımefendi, özgeçmişinde, küçükken dayısı ile MGV evlerinde sohbetlere katıldığını yazmış.

Yani "Referansım sağlam. Başvurumu ona göre değerlendirin" demek istemiş.

Haliyle bu ilginç 'bilginin' özgeçmişte yer alması, sosyal medyada tartışma konusu oldu.
Bu tartışma vesilesiyle farklı bir hususa dikkat çekmek istiyorum.

Düşünün hanımefendi, MGV'nin, AGD'nin üyesi bile değil.
Milli Görüş kurumlarında herhangi bir görevde bulunmamış.
Ama küçükken dayısının elinden tutup MGV evlerindeki sohbete götürmesinin, kendisini diğer adayların önüne geçireceğini düşünüyor.

İnsanın "nereden nereye!" diyesi geliyor.

28 Şubat dönemiydi. Cuntacılar ve sivil işbirlikçileri, tehdit olarak gördükleri Milli Görüş'ü bertaraf etmekte kararlıydı.

Milli Gençlik Vakfı'nı (MGV), gözetim altında tutuyorlardı.

Yöneticilerine ve mensuplarına her gün gözdağı veriliyordu.

Öğrencilerin kaldığı yurtlarını müfettişler basıyordu.

Merhum Erbakan ve Milli Görüş'ün samimi neferleri, tehditler karşısında sağlam bir şekilde dimdik duruyordu.

Mücahit dava adamları, gözü dönmüşlere boyun eğmiyordu.
Ancak yurdum insanı, Milli Görüş'ten, MGV'den fellik fellik kaçıyordu.

Bu kaçış uzun yıllar sürdü. 'Aman bizi Milli Görüş'çü sanmasınlar' kaygısı vardı.
Gel zaman git zaman, Milli Görüş kıymete bindi!

İnsanlar Milli Görüş'çü olarak anılmanın kendilerine fayda sağlayacağına inandı.
Tıpkı geçmişte Cemaat'e yakın durmanın iş ve aş anlamına gelmesi gibi.
Muhafazakar camianın bu sorunlu anlayıştan biran önce kurtulması lazım.

Adam seçerken fırkacılık yapıyoruz. Liyakatine bakmadan "bizim cemaatten" deyip işe yerleştiriyoruz, birtakım görevlere getiriyoruz, sorumluluk veriyoruz.

Bir insanın liyakatli, alnı secdeli, dürüst, namuslu, samimi ve çalışkan olmasının bizim gözümüzde hiçbir önemi yok.

Ehliyetsiz, gösteriş meraklısı, düzenbaz olsun ama yeter ki bizim gruptan olsun!
Bunun hesabını Allah'a vermeyeceğimizi mi sanıyoruz?