Bir anlık başarının Allah’tan geldiğini unutan insanoğlu bütün övgülerin kendi nefsinde toplanmasını arzu ederken belki de övgüyü hak ettiğini bile düşünebilir… Nefsinin kabul ettiği övgüler bir yandan gururlandırırken diğer yandan şımartır… Sanki bütün güç ve kuvvet kendisine aitmiş gibi havalara girer…

Oysaki insana ulaşan bütün hayırlar Allah’a aittir… Ve bütün övgülerin tamamı da Allah’a aittir… hani günde en az kırk defa El-hamdulillahirrabbil alemin diyoruz ya… Hamd’ın önündeki ‘El’ takısı dışarıda zerre kadar övgü bırakmayıp övgünün tamamını Allah’a verirken insan nasıl olur da kendisine de bir pay çıkarmak ister!

Her başarıda övgüleri Allah’a has kılmak meselenin farkına varmak, haddini bilmek ve Allah’a karşı hep mahcup pozisyonunda kalmak demektir.

İnsanın hele de savaş meydanlarında başarıyla karşılaşması içindeki şeytanın da harekete geçmesi demektir… Tam şımarma durumu kapıda beklerken, insanlara karşı çok merhametli olan Allah’u Teâla ilahi bir hatırlatmada bulunup bakın bu hatırlatmayı hangi uslupla ve kaç aşamada söylüyor;

“1- Allah'ın yardımı ve fetih geldiğinde,
2- insanları bölük, bölük Allah'ın dinine girerlerken gördüğünde.
3- Artık Rabbini hamd ile tesbih et ve O’ndan mağfiret dile! Muhakkak ki, O, çok bağışlayandır!”(1)

“Bir yandan fetihler geliyor-ki bu askeri galibiyet demektir-, diğer yandan insanlar Allah’ın dinine gurup gurup giriyor- ki bu da davetteki başarı demektir- peki buna vesile olan insan ne yapmalı? Oturup bu başarının keyfini mi çıkarmalı!?

İlahi uyarı hemen geliyor;

1. ‘Rabbini hamd ile tesbih et…!’ Yani bütün övgüleri Allah’a has kıl… Nefsine pay çıkarma!
2. ‘Mağfiret dile!’ oysaki sen askeri ve davet yönünden başarıyla karşı karşıyasın… Neden bağışlanma dileyeceksin ki!...

Evet, ey insan!

Bütün başarın Allah’a aittir ve sen bu başarıda güzel bir şekilde rolünü oynamamıştın  … Hatta eksik yaptın! Bu sebeple bırak övülmeyi günahlarının bağışlanması için Allah’a yalvar!

Asla havalara girme...!

Her ne yaparsan yap bil ki eksik yaptın ve başarın Allah’a ait…