“Şüphesiz ki sizi yarattık sonra size şekil verdik sonra Meleklere" Âdeme secde edin." dedik. Derhal secde ettiler, İblis hariç, O secde eden­lerden olmadı.

Allah: "Sana emrettiğimde seni secde etmekten alıkoyan nedir?" dedi. İblis: "Ben ondan hayırlıyım. Çünkü beni ateşten, onu ise çamurdan yarattın." dedi.

Allah: "Öyleyse in oradan. Orada büyüklük taslamak senin haddin değildir. Çık çünkü sen, âdilerdensin." dedi.

İblis: "Bari, insanların dirileceği güne kadar bana mühlet ver. " dedi.

Allah da "Sen, mühlet verilenlerdensin" dedi.[1]

Evet…

Bu diyaloğu şöyle karikatürize edip analiz yapmaya çalışalım;

Ortada bir bilgi var… 

Ve bu bilgi ile amel etmesi isteniyor…

O an iblis düşünmeye başlıyor;

• Ben bu varlığa niçin secde edeceğim ki?
• Buna secde etmenin kime ne faydası var?
• Hem ben bundan daha üstünüm!
• Nerden çıktı bu secde emri?
• Bu bilginin benimle işi olmaz!

Ve kendince bu emre itaat edilmesini gereksiz buldu ve secde edenlerden olmadı…

Eğer bu secde emri Allah’tan değil de meleklerden gelmiş olsaydı iblisin secde etmemesini haklı bulabilirdik… Ya da direk âdem aleyhi selamdan bu emir gelmiş olsaydı kendisine bunu da anlardık…

Evet…

Ortada bir emir vardı…

Ve o emre itaat eden sayısız melekler…

Ve o amelin arkasındaki ismin unutulması/ dikkate alınmaması…

Ve sonuç: Cennetten çıkartılıp ebedi cehenneme yolculuk… Hem de hayatının her saniyesi lanetlenerek…

Değerli kardeşim..!

İblis denilen mahlûk Allah’ın emrini aklına arz edince kendince birtakım yanlışlara şahit oldu… Oysaki ortada ne bir hata vardı ne de akla ters gelen bir durum… Allah; yaratan, kendisi yaratılandı… Elbette ki yaratan yarattığı mahlûk üzerinde tasarruf sahibi olup istediği hükmü kor ve dilediği şeyle sınar!

Ve Allah’u Teâlâ iblis üzerinden bizlere şu mesajları verdi;

1. İblisi sınadığım gibi sizi de sınıyorum.
2. Aklınızı vahyin önüne alırsanız iblisin durumuna düşersiniz.

Rabbim aklımızı vahye teslim edenlerden eylesin ve şeytanı bizden uzak tutsun. Amin.