Önce Baba Recep’in vefatını öğrendik. Baba Recep, Beşiktaş tarihinin ikinci Baba lakaplı oyuncusu idi. Yani Baba Hakkı’dan sonra. Yeşil sahada, pardon toprak zeminlerde müthiş şut atar, o iri yarı yapısına rağmen sanki atletmiş gibi çalımı basardı. Bir ara kulüple ihtilafa düştü ve Kasımpaşa’ya gitti. Oradan da Baba Gündüz, “Recep senin yerin büyük takım. Kalk bize, Galatasaray’a geldi dedi. Baba da gitti. Orada Metin Oktay’ın İtalya’ya gitmiş olmasından doğan boşluğu doldurdu. Öyle bir Palermo maçı hatırlarım ki İnönü Stadı’nda oynanan, sormayın gitsin... Baba Recep İtalyan takımına öyle bir gol çaktı, sanki kale yerinden kalktı. Sonra teknik adamlığa başladı Baba... Ama sanki daha çok sportif direktör gibi... İşte öyle bir zamanda Beşiktaş’ta görev yaparken, ben ve şimdi rahmetli olan meslektaşım İlter Ateş idman izliyorduk, taş zeminli Şeref Stadı’nda... İdman bitti, şöyle deniz tarafına geçip sohbet edelim dedik. Bir de ne gördük... Amigo Orhan elinde silahla tur atıyor. Hayrola demeye kalmadı, “O Recep denen adamı yere sereceğim” demez mi? Oturduk yanına, sohbete başladık, onun Beşiktaşlılığını övdük, sen en büyük amigosun falan derken, silahı bize teslim edip başladı ağlamaya... Ya işte böyle dostlar; Baba Recep’i de kaybettik. Nur içinde yatsın! 

***

 

Tam Baba Recep’in acısıyla yaşarken, bu defa da Galatasaray’ın eski başkanlarından Ali Tanrıyar’ın vefat haberi geldi. Galatasaray’ın 14 yıl sonra gelen şampiyonluğunda büyük payı olan ve o dönemin başkanı Ali Başkan da ilgi çeken lafları, hareketleri ile anılırdı hep... Öylesine ki... Galatasaray, 14 yıl sonra şampiyon olmuş ve çılgınca kutlamalar başlamıştı. Bunlardan biri de doğal olarak yönetim, futbolcular ve yönetime yakın çevrelerinden içinde bulunduğu kutlamaydı. Ali başkan o kutlamalar sırasında yaptığı konuşmanın bir yerine öyle bir cümle koydu ki, yıllarca unutulmadı ve hatta tartışıldı da... Cümle şuydu; “Galatasaray’ı sevmeyen ölsün!” Nurlar içinde yat Ali Başkan!

***

 

Bu arada Belediye Erzurumspor’u kutlarım. Önümüzde Süper Lige yükselme maçları. Dört takıma da başarılar... Acıların arasına böyle şeyler de giriyor. İşte sporun güzelliği de buradadır zaten...