Bendeniz bu Maradona denen müthiş futbolcuyu canlı olarak ilk defa 1982 Dünya Kupası’nda İspanya’da izlemiştim. Hatta hafızam beni yanıltmıyorsa İtalya maçında da oyundan atılmıştı. Bu maç o zamanların sistemi olan ikinci tur grup maçlarında meydana gelmişti. Bu öyle bir gruptu ki, Brezilya, Arjantin ve İtalya’dan oluşmuştu. Ve İtalya gruptan birinci çıkıp, üstüne üstlük kupayı da kazanmıştı.

Aradan dört yıl geçmişti. Bu defa Meksika’ya taşınmıştı. Ve bendeniz orada da bu Maradona denen müthiş adamı canlı olarak izlemeye devam ediyordum. Ve sonunda Almanya’yı finalde devirip kupayı ülkesine götüren bir numaralı adam rolünde idi. Bizim basın tribününün önündeki şeref tribününe gelip kupayı havayı kaldırmıştı.

Devamla, Arjantin 1990 Kupası için İtalya’ya gelmişti. Bendeniz de orada idim. Yanımda Ömer Üründül, Faik Çetiner, Hayri Hiçler gibi futbolu iyi yorumlayan dostlarım da vardı. Maradona olunca bizler de, başkaları da kupayı yine Arjantin’in kaldıracağını sanıyorduk ama bir şeyi atlıyorduk... O da Maradona’nın bu defa çok yalnız kalacağı idi. Öyle de oldu ve Almanya rövanşı aldı... Arjantin ekip olarak çok zayıftı o kupada... Ama Maradona takımı en azından o haliyle bile finale taşımıştı.

Ve geldik bugünlere... Yani Maradona’nın mirasçısı olarak gösterilen Messi’li döneme... Tabii ki Messi iyi futbolcu... Tekniği üst düzey... Ama Maradona’nın Messi’ye göre çok büyük bir yeteneği daha vardı. O da takımı yönetmek, yönlendirmek... En az 14, 15 defa canlı olarak izlediğim Maradona, kalecisine bile yön verirdi. Messi ise paylaşımcıların sayısı fazla olabilirse ve de rakip savunma zafiyetli olursa işi bitirir. Ama Maradona en sağlam savunmayı bile takımı yönetirken olmadık bir yerden zaafa uğratabiliyordu.

Ben Pele’yi de canlı izledim. Ama Santos’ta... Platini’yi defalarca alkışladım tribünden... Zidane daha yeni... Ama Napoli gibi  problemli bir kulübü tarihinde ilk defa İtalya ligi şampiyonu yapan da Maradona idi... Keşke, futbol sahasının dışında da Maradona olabilseydi...