Birkaç defadır benden bunu duyuyorsunuzdur. Bir defa daha değil kerrat defa daha söylesem yine yeterli bulmam. Çünkü aranılan unsurları oluşturmadan musibetlerden kurtuluşun yolu yoktur. Onun için beyan ettiğim husus şudur:

İslâmî yapılanmada 3 unsur vardır:

1- Kur'ân-ı Kerim.

2- Peygamberimiz Efendimizin şahsı.

3- Efendimiz aleyhisselâmın hadisleri (sünneti).

Rasulüllah (s.a.v.)'ın şahsını, yaşam tarzını çok iyi bilmemiz gerekiyor. Aile efradımızı konuyla ilgili olarak bilgilendirmemiz gerekiyor.

O'nun yaşam tarzına (sünnetine) şöyle bir bakalım.

Fahr-i Kainat Efendimiz (s.a.v.):

* İnsanların en cömerdi idi.

* Sıkıntılara göğüs germe bakımından göğsü, en geniş olanı idi.

* İnsanların, sözü en doğru olanı idi.

* Üzerine aldığı işi en iyi şekilde yerine getireni idi.

Akrabalarına en çok ikramda bulunanı idi.

* Kendisinden bir şeyi istendiğinde istenilen şey varsa verirdi. Yoksa, eğer bulabilecekse vereceğine dair söz verirdi. İmkânı olmadığı taktirde susardı.

* İnsanların en cesuru idi.

* Az söyler, az konuşurdu.

* İnsanların en mütevâzısı idi.

* Hastaları ziyâret ederdi.

* Kölelerin bile davetine icabet ederdi.

* Evde zevcelerinin işlerine katılır ve onlara yardım ederdi.

* Çocuklara selâm verirdi.

* Kendisini çağıran (seslenen kişiye) "buyurun" diye cevap verirdi.

* Bir meclise girdiği zaman orada hangi konu konuşuluyorsa bu yönden onların sohbetine katılırdı.

* Gülmez, dâima gülümserdi.

* Yürürken sallanmaz ve adımlarını fazla açmazdı.

* Tedbirlerini muntazaman alırdı.

* Hâlis bir çöl Arabı O'nu ilk gördüğünde;

"- Vallahi gördüğüm şu simâ yalancı olamaz" derdi. Görünüşü itibariyle de doğruluğuna şahâdet ederdi.

* Yaşayışı gayet sâde idi.

* Kendi işlerini kendi görmeye çalışır, kimseye yük olmak istemezlerdi.

* Daima şefkat ve merhametli olurdu. Şefkat ve merhametten yoksun olanlar, tevazudan da mahrumdurlar.

* Son derece mütevazı idi.

* Bir meclise girdiğinde başköşeye geçmez, orada boş olan yer neresi ise oraya otururdu.

* Kendisi için ayağa kalkıp ta'zim edilmesini istemezdi.

* Övülmekten hoşlanmazlardı.

* İnsanlar arasında ayırım yapmazdı.

* İnsanların en adaletlisiydi.

* Günün ilk saatlerinde uyanır, bir daha uykuya yatmazlardı.

* Öğlen vaktinde kısa bir kaylule (öğle uykusu) yaparlardı.

* Az yer, az konuşur, az uyurlardı.

* Eve girdiklerinde selâm verirlerdi.

* Dişlerinin, tırnaklarının ve vücutlarının temizliğine çok önem verirlerdi.

* Sağlığı yerinde olduğu müddetçe, kimseden emir verip yardım istemezdi.

Hz. Aişe anamız diyor ki:

- Kalkar suyunu kendisi içerdi. İçtikten sonra da bana dönüp:

"- Ya Aişe su ister misin? İstiyorsan sana da su vereyim" diye sorarlardı. İstersem getirip su verirlerdi.

* Söz verdiğinde kesinlikle sözünü yerine getirirlerdi.

* Kimseyi asla aldatmazdı. "Aldatan bizden değildir" diye buyurmuşlardır.

* Daima tebessüm ederlerdi. "Gülümsemenin de bir çeşit sadaka olduğu"nu emir buyururlardı.

Ey Müslümanlar!

Peygamberimiz Efendimizin sözünü tutalım, sünnetini yaşayalım ve yaşatalım.