Ey şanlı ordu, ey şanlı asker... Gafil ne bilir... Sana selâm ey şanlı Türk sancağı... Tuna nehri akmam diyor, etrafımı yıkmam diyor... Yelkenler biçilecek, yelkenler dikilecek... Genç Osman dediğin bir küçük uşak...

Bu mehter marşlarını zevk ve heyecanla dinleriz. Askerlerimizin hissettiği kadar yüksek değildir belki heyecanımız. Lâkin biliriz ki ordumuz milletimizin gözbebeğidir.


* * *
Ordu ne kadar güçlü olursa, o kadar fazla gurur duyarız. Güvenimiz bu sayede artar. Oğlumuz, kardeşimiz, yeğenimiz, ağabeyimiz, ordudaki görevlerini şerefle yerine getirirler; tıpkı babaları ve dedeleri gibi.

Biliriz ki sınırlarımız güvendedir. Düşman saldırısına karşı elleri tetikte bekler hepsi.

Yapılan anketlerde “en fazla güven duyulan kurum” olarak, ordumuz daima ilk sırada yer almaktadır.


* * *
Türk milletinin ordusuna duyduğu güven, ordunun kendi görevini yapması içindir.

Darbe yapması için değil.

Ülkeyi korumak ile yönetmek arasındaki farklılığı ortadan kaldırmak isteyenler var.

Ziyadesiyle azınlık olsalar da bu modellerimiz mevcut. Bir kısmı vitrinde, bir kısmı içeride...

Onların büyük bir gaflet, dalalet hatta hıyanet içinde olduklarını biliyoruz.


* * *
Gaflet: Dalgınlık, dikkatsizlik, boş bulunma, aymazlık, dalgı, ihtiyatsızlık...

Dalalet: Sapınç, sapkınlık, aberasyon, doğru yoldan ayrılma...

Hıyanet: Kutsal sayılan şeylere el uzatma, kötülük etme veya karşı davranma, hainlik, ihanet; Güveni kötüye kullanma, aldatma, vefasızlık...


* * *
“Bizim zamanımızda polis buradan salâvatla geçerdi” ne demek Allah aşkına?

Böyle konuşan birinin akıl sağlığı yerinde midir?

“Emniyet Müdürü Celalettin'in ayaklarını kesmek” ne demek?

Bu kafa, bölücü bir kafadır. Asker ile polisi cepheleştirmeyi normal sayan bir kafa.

“Bizimkiler mıy mıy mıy” ne demek?

Ordunun başına molla gelmiş, bunlar hapse girmişler. Darbe yapmak şartmış ama... Ah, ah!

“Böyle pısmırık, bunlar nasıl pısmırıklar ya? Şerefsizim böyleler” diyor adamın biri.

Pısmırık diye bir kelime yok dilimizde. Önce bunu öğren turşucu başı.


* * *
Kasetteki o sesin kime ait olduğu önemli değil. Kimi filanca diyor; kimi karşı çıkıp montaj olduğunu söylüyor.

Konuşurken ikide bir 'şerefsizim' demesi üzerinde de fazla durmaya değmez.

İtiraf mıdır, ağız alışkanlığına mı bağlıdır bilemeyiz.

Bir gün sesin sahibi çıkarsa, kendisine sorulur şerefli olup olmadığı.

Önemli olan, böyle bir kafanın mevcut olma ihtimali. O kafanın darbe planlamaya kalkması.

O kafanın bilmesi gereken en önemli şey, haddi... Diğer bilinecekler daha sonra gelir.


* * *
Bugün, önceki Genelkurmay Başkanları “Mahkemeden davet gelirse, gider konuşurum” açıklaması yapıyorlar.

Bir yanda Vali ile Emniyet Müdürlerine “Bana bak vali!” diye hitap etmeyi özleyen ve ayak kesmekten bahseden bir kafa yapısı...

Öbür yanda ise hukuka hesap vermenin, 'erdem' olduğunu vurgulayanlar.

“Hukukun üstünlüğü” ile “Milletin kayıtsız şartsız hâkimiyeti” ifadelerini tekerlemeden ibaret zannedenlerin, yüzünün kızarması gerekir. Şayet gerçekten şerefsiz değillerse.