Türkiye’de ekonomi bir türlü yoluna girmiyor...
Sebebi basittir... Bu günkü mali sistem, faizli ürünleri yoğun şekilde üretip ekonomiye pompalıyor... Bu da yapıyı hastalıklı bir hale getiriyor...
Faiz, üretken ekonominin her tabakasında büyük enfeksiyonlara yol açıyor...
Vatandaş, tüccar, üretici, imalatçı ve devlet sürekli zarar yazarken bu işten kârlı çıkanlar sadece para satanlar oluyor...
En çarpıcı örneğini de dünyadaki bankacılığın ağır bir krize girdiği dönemde, bizdeki bankaların hızla artan kârlılığında gördük...
Kırılan kâr rekorları geçen yılların hâsılatını da katladı...
İşin uzmanları da söylediler, bu kâr normal değildir, teknik de değildir...
Bizdeki bankacılığın anormal kârlılığı mali sistemimizin sıhhatine delalet etmiyor... Sadece üretken ekonomiyi her taraftan kuşatmış olan faizin yaygınlığına ve dayatmacılığına işaret ediyor...
Diğer bir sorun da şudur; nüfusunun büyük çoğunluğu Müslüman olan Türkiye’de mali piyasalar büyük oranda faize dayalı işlemlerle çalışıyor...
Hâlbuki serbest piyasaya bankacılık ürünlerini sunarken, tüketicilerin hassasiyetini, inancını ve kültürünü dikkate almak zorunluluğu vardır...
Batı ülkelerinde birçok büyük banka yıllardan beri faizsiz ürünler pazarlıyor... Bu türdeki işlemlerin hacmi milyarlarca doları aşmış durumda... Sundukları hizmetler arasında murabaha ve icara gibi uygulamalar var...
Çünkü bu ürünlerle 300 milyar dolar büyüklüğünde bir pazara hitap ediyorlar...
2001 yılında ilk kez “İslam ticaret sistemine göre düzenlenmiş bir finansal varlığa dayalı menkul kıymetleştirme” işlemi de gerçekleştirildi...
Fakat Türkiye’deki mali sistem, “tek yol faiz” dayatmasıyla haksız rekabet üretiyor ve çılgın kârlarla çalışıyor...
Sanayi, tarım, ticaret, istihdam, ihracat gibi üretken ekonominin bütün dinamikleri bu hastalıklı mali sistem uğruna heba ediliyor...
İslam dini, domuzdan elde edilen ürünleri haram kılmıştır... Müslümanlar bunları yemezler, içmezler ve kullanmazlar... Fakat aksini yapanlarla da ilgilenmezler... Neticede inanca bağlı bir eylemdir... Kimse açısından mecburiyet yoktur...
Piyasadaki faizli ve faizsiz işlemler de böyle olmalıdır...
Ama mevcut mali sistem içinde faize bulaşmadan, ticaret, alış veriş, yatırım, iş, hülasa para muamelesi yapmak ancak çok kısıtlı imkanlarla mümkün olabiliyor...
Aksini iddia edenlerin ağzında fena halde küflenmiş cümleler vardır;
-“Faiz dünyanın gerçeğidir... Çünkü paranın bir maliyeti vardır... Alternatifi de yoktur”...
Bu çürük izah, klasik Yahudi bankerliği ve kapitalizmin kısa mali özetinden başka bir şey değildir... Alternatifinin de olduğu zaten bilinen bir gerçektir...
-“Türkiye’de İslami bankacılık, katılım bankaları da vardır, isteyen onlara gidebilir”...
Doğru ama devlet borçlanmasıyla desteklenen faizli işlemler baskısı yüzünden, katılım bankaları tam anlamıyla alternatif olamıyorlar... Çünkü devlet faizle borçlanırken, bu katılım bankalarını kullanarak, mesela gelirlerini satarak faizsiz olarak borçlanmaktan uzak durmaktadır...
Dolayısıyla bu faizsiz finans yapılarının ekonomiye aktarabilecekleri derinlikte mali havuzlar oluşturulamıyor...
Hazine, Merkez Bankası ve piyasa yapıcı bankalar bir tür “Bermuda faiz üçgeni” oluşturup, on milyarlarca liranın mali sisteme kâr diye pompalanmasına yol açıyorlar...
Bu durum, koskoca bir ülkenin mali kaynaklarını üretimden çıkarıp “faize doğru tek yön trafiğe” mecbur ediyor...
Farkı da milletten zamlı fiyatlar ve çok yüksek vergiler yoluyla tahsil ediliyor...
2010 yılında devlet, toplamayı hedeflediği verginin yaklaşık üçte birini, toplam bütçe gelirinin de dörtte birini faize aktaracak...
Faizsiz kaynaklara dayalı derin mali havuzlar oluşturulmadan Türkiye ekonomisinin toparlanmasının imkân ve ihtimali yoktur...
Geçici iyileşmeler ise ölçü değildir...