Almanya Cumhurbaşkanı ile eşini uğurladık. Olumlu ve inşallah verimli bir ziyaret oldu. Zira Şansölye Angela Merkel Hanım’la arzu edilen âhengi her zaman sağlamak mümkün değildi. (İmtiyazlı ortaklık) diye bir şey uydurmuş, hakaret şeklinde algıladığımızı kavrayamamıştı. Mösyö Sarkozy ile pek dosttular. Fransa’daki bu muhatabımız da bizi (Avrupalı) değil (Akdenizli) saymaya kalkışmıştı. Her iki büyük devlet de ahde vefa ilkesine ihanet etti.
Doğrudur. Türkiye Akdenizlidir ama, aynı zamanda Karadenizli, Avrupalı aynı zamanda Asyalı, Balkanlı aynı zamanda Kafkasyalı, Orta Doğulu aynı zamanda Orta Asyalıdır. Bunu kavramak o kadar zor mudur? Temel tarih, coğrafya, strateji, basit harita bilgileridir.
Halbuki Almanya ile Fransa, en yoğun ve en çeşitli şekilde ilişkilerimizin bulunduğu en önde iki Avrupa devletidir. Geçen asırlarda böyleydi. Bugün de böyledir, böyle olmalıdır. Aksi takdirde Türkiye’de denge kayması olabilir. Ama Avrupa’da da denge bozulur, eksen yerinden oynar.
Cumhurbaşkanımızın ve Başbakanımızın dış ülkelerdeki faaliyetleri, Türkiye’nin ehemmiyetini arttırarak vurguladı. Dış mihrakların bize ilgisi ve dikkati fazlalaştı. Artık her kıt’ada Türkiye’den, eskisinden çok daha fazla bahsediliyor. Başbakan Erdoğan, Yunanistan başbakanına çok dostça bir ziyaretten henüz döndü. Vize kalkması gerektiğini hatırlattı.
İç âhengi sağlamakta aynı başarıyı gösterebilirsek, Türkiye’yi kimse tutamaz. Büyük Türkiye öylesine birden oluşuverir ki, dostun yüzü güler, Türk’ü kıskananların aklı başına gelir.
Yargıda âhenksizlikler, toplumu çok üzer. İlköğretimde tesettür, Tâliban modelidir, bize yakışmaz. Türkiye Büyük Millet Meclisi İnsan Hakları Komisyonu Başkanı Prof. Zafer Üskül, devlet, eğitim ve yasa düzenimizi, şuraya buraya çekmeden, radikal şekilde anlatarak zamanında müdahale etti. Bu anlatıma rezerv konursa, baş örtüsü konusu Bizans’a mahsus münakaşalar kategorisine girer. Her kesimin rahatı kaçar.