Boksör milleti kendi başına çalışma yaparken, koşar, ip atlar, ağırlık çalışır, en çok da kum torbası ile vakit geçirir.

Karşısında kum torbası bulunmadığında, eldivenli ya da eldivensiz, havaya düzenli olarak yumruk sallar.

Aparkat, kroşe, vs.

Bu tür çalışmaların tamamı, ringe çıktığında işe yaraması içindir.

Rakibiyle karşılaştığı zaman, üstün gelmesine yönelik alıştırmalardır.

*

Ne var ki yazar milletinin önemli bir kısmı için böyle bir çalışma yöntemi geçerli değil.

Karşısında birileri olacak ki vuruşlar yerini bulsun.

Fikir olarak tabii...

Yazarın yumruk atması hoş karşılanmaz.

Gelgelelim, fikren karşıda olduğunu zannettiğiniz kişiler, istifayı basıp birer birer mevzileri terk ediyorlarsa, işiniz zor demektir.

Bir süre sonra, yalnızca çiçekten böcekten bahsetmek zorunda kalabilir ve kendi başına çalışma yaparken, havaya yumruk sallayan boksörlere benzeyebilirsiniz.

Ekmeğini kalem kavgasından çıkaran sayın yazarlar, sözüm size.

Rakip bellediklerinizin kıymetini bilin.

*

Hemen belirteyim ki benim için hava hoş.

İstifa edip kenara çekilenlerle önceden de işim olmazdı, bugün de pek umursamıyorum.

Polemik gibi bir derdim yok.

Kimseye tepeden bakma alışkanlığını da edinemedim bir türlü.

Falancayla filanca, bir başka mevkutede yeniden yazmaya başlamışmış yahut bahçesinde çiçek yetiştirmeyi tercih etmişmiş, hiç önemli değil.

Her ne yaparsa yapsın, adam olsun yeter.

İster karşımda olsun, ister yanımda.

*

Adam olsun derken, cinsiyet ayrımı aklıma bile gelmedi, gelmez.

Sözün akışı böyle oldu; isterse kadın olsun, isterse...

Neyse, konuyu uzatmayalım.

Demek istediğim, bendeniz yazar kısmının zeki, çevik ve namuslu olanını severim.

Ona buna küfretmeyenini...

Sağa sola kudurmuş gibi saldırmayanını...

Düşüncesi zıt da olsa fark etmez.

*

Fakat herkes böyle değil.

Sataşma olsun, çamurdan olsun diyenleri biliyoruz.

Kimi okurlar da tahmin edilenden çok daha fazla hoşlanıyor.

"Gördün mü nasıl da çakmış?"

Hele internet siteleri... Mal bulmuş Kuzey Afrikalı gibi davranıyorlar.

Biri birine çakmayagörsün.

Çakar gibi yapmak bile muteber.

*

Bu kadar fazla kavga seven varken, müsaade edin, ben de sükûnet yanlısı kalayım.

Efendi olsun, ekmeğimi bölüşeyim; varsa ihtiyacı.

Eski delikanlılar ne derdi, hatırlatayım: "İki dakika efendi ol!"

Bendeniz iki dakikalık efendiliği yeterli bulmuyorum, sakıncası yoksa.

Hele özür dilerken bile kibirli davranmayı hiç şık görmüyorum.