"Ben kurban olayına karşıyım!"

"Yaa!"

"Evet, kesinlikle... Vahşet bu!"

"Yapma be!"

"Her sene zavallı hayvancıkları kesip kesip doğruyorlar, pişirip yiyorlar."

"Eee?"

"Eesi, kötü işte. Koçlar, danalar Kurban Bayramı gelince, başlarına geleceklerden habersiz, oradan oraya sürüklenip götürülüyor."

"Ya ne olacak? Satın aldığı yerde mi kessin herkes?"

"Hayır, hiç kesmesin."

"Olur, görürsem söylerim."

"Dalga geçme! Kimileri daha keseceği yere götürmeyi bile beceremiyor hayvanı. Elinden kaçırıyor. Kimisi keserken... Gördük işte televizyonlarda. Her sene görüyoruz. Kan bayramı bu resmen."

* * *

Bu tür konuşmalara rastlamışsınızdır.

Her Kurban Bayramı aynı muhabbet yapılır bir yerlerde.

Hayvanlara acırlar.

Sanırsınız ki hayatı boyunca ıspanak ve lahana yiyor kendileri.

* * *

Pirzola var mı?

Var.

Biftek?

O da var.

Köfte, işkembe, kelle paça?

Hepsi var.

Ciğer miğer...

Külbastı, kolbastı...

Sarma, dolma...

Ne ararsan.

Eee?

* * *

Senenin üç yüz altmış günü sofrasında et mevcut.

Sıra Kurban Bayramı'na gelince, yan çizip "karşıyız" ile başlayan geyikler gırla.

O zaman sen kurban etinden yeme.

Kesilen yerlere uğrama.

Sene boyunca kimin, nerede, nasıl kestiğini bilmediğin etlerle sofranı donatmaya devam edersin.

* * *

İnançla ilgili konuları akılla sorgulamaya kalkanlar, ne kadar komik duruma düştüklerini bir görebilse...

"Benim aklım almıyor" diye başlamasına rağmen, yine almadığı yerle izaha çalışmazdı.

Almıyorsa bırak kardeşim, dağınık kalsın.

Dışarıda kalsın.

* * *

Din kuralı, senin mantığına uymak zorunda mı?

Bak şimdi yine kızacağım, sonra da niye kötü konuşuyorsun diyecekler.

Allah'ın emri diye bir şeyi kavramak zor geliyorsa, uzak dur.

Anlayana ve o emirlere uyanlara da karışma.

Sen sağ, ben selamet; neyini kurcalıyorsun!

* * *

Emir, koç kesmek değil de başka türlü gelseydi, inanç sahipleri ona da uyacaktı.

Mesela her sene bir parmağını kesmek şart olsaydı...

Kökünden veya ucundan azıcık.

Uyan uyar, uymayan uymazdı.

Var mı bunun ötesi?