Helikopter kazasında beş gencimiz şehit oldu. Trafik kazasında beş tekvandocumuzu kaybettik. Kıvırcık Ali de kaza kurbanı.

Hepsine Allah'dan rahmet dileriz.

*

Malûm, ateş düştüğü yeri yakar.

Ama o ateşin dumanı, hep gözümüze kaçıyor.

Cenaze törenlerine katıldığımızda, haberlerden takip ettiğimizde, yüreğimiz yanıyor.

Ya onların aileleri, anne babaları, eşleri, çocukları...

Allah sabır versin.

Dayanması çok zor bir acı.

*

O kadar zor ki...

Kaybettiğimiz gençlerin hiç biriyle hayatta karşılaşmamış, oturup bir çay içmemiş olmamıza rağmen, hepimiz derinden üzülüyoruz.

Tamam, ölenle ölünmez...

Akşam olur, güneş batar, sabah yeniden doğar.

Hayat devam eder...

Eder ama nasıl?

*

Çok şükür "asıl vatan"a inancımız var.

Bu dünyanın üç günlük olduğundan haberdarız.

Çok şükür, şehitliğin ne yüce bir mertebe olduğunu biliyoruz.

Tam anlamıyla idrak etmekte zorlansak da en azından kavram olarak öğrenmişiz.

Hepimizin zihninde şehitlikle ilgili birkaç cümle bulunmakta...