Türkiye'de demokratik sistemin sağlıklı bir yapıya kavuşamamasının önemli bir nedeni Türk siyasetinin muhalefet sorunuyla karşı karşıya olmasıdır. Demokratik standartlara ulaşamayan ülkelerde genelde iktidar sorunu vardır. İktidarın, demokrasinin kurum ve kurallarına uygun hareket etmemesi, demokratik kültürü yeterince benimseyememesi, diyalog ve uzlaşıya yanaşmaması gibi olumsuzluklar demokrasiyi ideal noktaya ulaştıramaz.

Türkiye'de ise tam tersine muhalefet kaynaklı bir gelişememe sorunu yaşıyoruz.

Bir yönüylü muhalefet boşluğundan diğer yönüyle muhalefet tarzından kaynaklanan meseleler demokratik sistemi zayıf düşürüyor.

Bir ülkede partiler proje ve program üzerinden muhalefet yapabilir. İcraat endeksli bu muhalefet rasyonel bir zeminde gerçekleşir. İktidar-muhalefet ilişkisi toplumun önüne nasıl bir program ve vizyonla çıktıklarıyla şekillenir.

Bazı durumlarda ise partiler, ideolojik eksende ve kimlikler üzerinden muhalefet yürütebilirler. Bu tarz daha az rasyonel, daha ayrıştırıcı bir mahiyet taşır.

Bu iki tarz da mevcut sistem içinde “başarı”yı ölçüt olarak alır.

Bazı partiler ise rejim üzerinden muhalefet yaparlar. Karşıdaki partiler “tehlike, tehdit, düşman” kategorilerinde ele alınır, her eleştiri konusu sistemin bekasıyla alakalıdır. Son derece soyut, afaki ve subjektif olan bu tarz, siyaset alanını bir rekabete değil, tam aksine hayati bir varlık yokluk mücadelesine dönüştürür.

CHP'nin siyaset tarzı, irrasyonaliteden, negatiflikten, kriz ve gerilim üretme anlayışından oluşuyor.

Siyaset alanında tartışılacak, değerlendirilebilecek her konu doğrudan bir rejim meselesine, bir sistem meselesine dönüşüyor.

Siyasette uzlaşı, diyaloğ ve farklı arayışlar değil; kutuplaşma, çatışma ve tektipçilik egemen oluyor.

Türk siyasetinin gelişebilmesinin yegane yolu, CHP'nin “demokratik bir siyaset tarzı”na sahip olabilmesidir.

Türkiye'nin demokratikleşebilmesinin öncelikli şartı, CHP'nin demokratikleşebilmesidir.

çünkü ortada duran gerçek Türkiye'nin dönüşümüyle CHP'nin dönüşümünün bir noktada karşı karşıya geldiği, kesiştiğidir. CHP'nin değişime yönelik olumsuz tutumu, sadece bir partinin değişime direnmesinin ötesinde bir mahiyet taşımaya başlıyor.

Aslında Türk siyasi sisteminin CHP'yle göbek bağını kesememesi de siyasi alanın demokratikleşmesinin önünü tıkıyor.

Yenilenemeyen CHP kendisine verdiği zarardan daha büyüğünü Türkiye'ye veriyor.

CHP'nin daha pozitif, daha rasyonel, demokratik sistemin ruhuna daha uygun bir muhalefet tarzı, bir siyaset tarzı üretmesi siyasal sistemimiz açısından en büyük ihtiyaçtır.

Baykal'ın her kurultaydan önceki hafta açılımcı olup ertesi hafta yeniden statükocu hale dönüşmesi bir alışkanlık haline geldi.

CHP'nin yeni dönemde ortaya koyacağı makul ve demokratik tavır, Türkiye'yi rahatlatmak ve normalleştirmek açısından önem taşıyor. çünkü gördük ki, iktidarın sorumlu davranması ve makul çizgiyi koruması tek başına yeterli olmuyor…