Bahreyn Türkiye’de pek adı geçen bir devlet değil. Avrupa’da da öyle. Ancak bugünlerde dış politikada dünya medyasında Japonya’dan sonra ilk sırayı alarak Libya ve Kaddafi konusunu bile geçti.
Niçin? Zira bu minimini ülkecikte Sünnî-Şîî çatışmasından korkuluyor. Sayın Başbakanımız salı günü bu husustaki endişesini açıkladı. Bu kadar değil. Bahreyn üzerinden bir İran-Arap vuruşması ve Amerika-İran savaşına dönüşmesi ihtimali de öngörülüyor.
Bahreyn 578 kilometrekare, üçte biri yabancı uyruklu 850.000 nüfuslu, küçük adalar üzerinde kurulmuş bir devlet. Basra Körfezi’nin batı kıyısında. Bir köprü ile Suûdî Arabistan’a geçilebiliyor. Tanklı 1000 küsur Suûdî askeri ve 500 Birleşik Emîrlikli polis, bu uzun köprüden Bahreyn’e geçiverdi.
Bahreyn, 6 Körfez monarşisinin en küçüğü. Petrolü, gazı, denizinde incisi, geleneksel olarak ticarete aklı eren halkı var. Şîî nüfus üçte ikiyi buluyor. 10 yıl önce Bahreyn hükümdarı, şeyh unvanını melik (kral) şeklinde değiştirdi. Günümüzde ve tarih boyunca en küçük krallık oluşturduğunu söyleyebilirim. Bu unvan, bütün devletlerce tanındı. Bahreyn, her çeşit milletlerarası kuruluşun üyesidir.
Bahreyn üzerindeki haklarından Türkiye 29 Temmuz 1913’te vazgeçti. Osmanlı’nın yerini İngiltere aldı. 1971’de İngiliz himayesinden çıkarak bağımsız devlet oldu. Bu tarihte nüfusu 217.000’den ibaretti. İlk Bahreyn kralı Şeyh Hamad bin Îsâ 1950 doğumludur, 1999’da tahta geçti. Başbakan ve hayli bakan aynı ailedendir. Âl Halîfe hânedânı, 1783’ten beri bu adacıklarını yönetiyor. Melik Hamad, 12.’dir.
İran Millet Meclisi, 290 milletvekilinden 257’sinin oyu ile; Libya, Yemen ve Bahreyn’deki halk hareketlerini desteklediğini bildirdi. Suûdî-Emîrlikler kuvvetinin Bahreyn’e çıkmasını işgal saydığını belirtti. Bu 3 devlet ordularının, halk hareketlerine yardımcı olarak katil diktatörlere son vermesini istedi. Bu tanıma, Bahreyn kralı da giriyor, Kaddâfî de, Yemen cumhurbaşkanı da. Amerika ise, Libya için aynı fikirde, fakat Bahreyn’de kurulu düzeni savunuyor. Bahreyn, Tahran büyükelçisini geri çekti. Bahreyn’deki Şîî ve Sünnî grupların silâhlanmaya başladıkları bildiriliyor.