Ahmet Kutsi Tecer, "Orda bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür / Gezmesek de tozmasak da, o köy bizim köyümüzdür" dediği şiirinde, köyden sonra sıralamaya devam eder:

Orda bir ev var uzakta... Orda bir ses var uzakta... Orda bir dağ var uzakta... Orda bir yol var uzakta...

Hepsi uzaktadır.

Ve güya hepsi bizimdir.

*

Şair 'orda' der, ('orada' şeklinde doğrusunu yazsa, hece artacak, vezin bozulacak, vezin hatırına bu şekilde işaret eder) lâkin hepsinin uzakta olduğunu söylemeden geçemez.

Kimileri de "gitmesek de, görmesek de..." şeklinde bilir ve aktarır.

Çocuk şarkısı olarak ilk mektep sıralarında hep bir ağızdan söylemişizdir.

Uzaktaki köyleri bizim sanmakla geçirdiğimiz yılları torbaya doldurup, toprağa gömsek yeridir.

Nasıl bizim olabilir gitmediğimiz yer?

Yalın bir avuntu!

*

Kolunuzu kaldırıp hangi yöne işaret ederseniz edin...

Orada o kadar çok köy, o kadar çok kasaba vardır ki...

Görmediğimiz, duymadığımız, bilmediğimiz...

Dertlerine tasalarına da sevinçlerine de uzak kaldığımız...

Bazen bir haber vesilesiyle duyup sonra unuttuğumuz...

Sadece köy ve kasaba mı?

Dağlar, yollar, şehirler, evler ve insanlar...

*

O 'uzakta' denilen köylerden birinde bir çocuk olduğunuzu düşünün.

Herkesin 'uzak' dediği yerde siz hayata tutunmaya çalışıyorsunuz.

Okula gitmek istiyorsunuz fakat okulun durumu perişan.

Çatısı akıyor, duvarı yıkıldı yıkılacak.

Kömürlükten bozma, depodan hallice bir kulübe.

Oturacağınız sıralar kötü, yazı yazacağınız tahta savaştan çıkma gibi.

Fazla kar yağarsa, çatı çökebilir endişesi içindesiniz hep.

Ve işin garibi, okul dediğiniz bu yer, evinize de uzak.

*

Yine de o çamurlu yolu yürümeyi göze alıyorsunuz.

İçinizde öğretmen olmak, hemşire olmak, mühendis veya doktor olmak hayali var.

Bütün zor şartlara rağmen, televizyonda gördüğünüz hayatları düşünerek başınızı yastığa koyuyorsunuz.

Sağlam ve düzgün bir okuluz olsa?

Duvarından rüzgâr girmeyen, pencereleri zangırdamayan, sıcak ve temiz.

*

Geçen akşam o çocuklardan ikisiyle tanıştık.

Biri Helin, biri Fettah.

Kimse Yok mu Derneği, Hakkâri'nin Şemdinli İlçesi, Ağaçlı Köyü'ne bir okul yaptırdı.

Fettah Ağaçlı'dan, Helin ise Öntepe Köyü'nden.

Sıra, Öntepe'deki okulda.

*

Irak sınırının hemen yanındaki bu köyler gibi okul bekleyen daha pek çok köy var ve dernek, hayırseverlerin bağışlarıyla on bir köye okul yapmayı planlıyor.

Bu hayırlı kampanya için geçen akşam sanatçılar, iş adamları, basın mensupları ve gönüllülerden oluşan duyarlı insanlarla bir aradaydık.

Hislendik, düşüncelere daldık, umutlandık ve emeği geçenleri kutladık.

Bir de çay güzel olsaydı, çiçek yağı gibi açık sarı ve soğuk değil, içilecek kıvamda gelseydi, ne iyi olacaktı.