Başvekil Adnan Menderes’in su işleri umum müdürüymüş. Biz o zamanlar, küçücük çocuktuk... Ama, eşkıya darbesiyle merhumun bütün kadroları tasfiye edildiği halde O, delege dalaveresiyle Menderes’in yerine geldi. Kaç tane baraja imza atmıştı kimse pek bilmiyordu. Buna rağmen lakabı ‘Barajlar Kralı’ydı.. Eğer ‘kral’ unvanı alması gereken biri varsa bunu siyasi iradenin sahibi Adnan Menderes mi almalıydı, onun bürokratının mı?
27 Mayıs 1960 darbesi olduğunda 3. Ordu Komutanı Ragıp Gümüşpala, darbeye biraz muhalif kalır olmuştu. Darbeden sonra Demokrat Partililer O’nun etrafında toplandı, AP/Adalet Partisini kurdular. Fakat bir zaman sonra general Gümüşpala, otel odasında ölü bulundu. AP’ye yeni genel başkan seçilecekti. Başkan aranmadı. Zira sonraki başkan belliydi. Zaten lakabı da ‘Başkan’dı. Kongreye gidilirken ‘Koca Reis’ lakaplı Saadettin Bilgiç’in seçilmesine kesin gözüyle bakılıyordu. Ama netice öyle tecelli etmedi. Edemezdi, Koca Reis’in bir kusuru vardı, O bir müftü çocuğuydu. Elinde kara fötr şapka, gözünde kara gözlük olan biri, sürpriz bir şekilde AP genel başkanı yapıldı. Halk kendisini tanımıyordu. O günden sonra o fötr elinden hiç düşmedi. Sanki onunla bir yerlere bir mesaj veriyordu. Önce CHP-AP koalisyonunda Başbakan yardımcısı oldu. Sonra da Başbakanlık koltuğuna oturdu. Oturuş o oturuş. 1965’ten asrın sonuna kadar Türk politik hayatında esas aktördü.
6 kere gitti 7 kere geldi.
Sekizincide ise Çankaya’ya çıktı.
Barajlar Kralı’ndan sonraki lakabı, ‘Çoban Sülü’ydü’. O tarihlerde köylülük iftihar vesilesi olduğundan bu şirinlik çıkarılmıştı. Nitekim O da meydanlarda ‘yüzde şu kadarımız köylü!’ diye sık sık övünecekti.
En büyük sermayesi CHP idi. Genel olsun, mahalli olsun her seçime giderken, bir o yana, bir bu yana giderek kürsüleri inletirdi. ‘CHP demek garne demektir, guyruk demektir, zam demektir!!!’ Her seçimde oy getiren bu propaganda, devrin en büyük silahıydı.
Mademki herkes safını seçti.
Defterler açılmalı...