Doğrusunu söylemek gerekirse, günümüz insanı bedensel rahatına çok fazla düşkün hale gelmiştir. Bu durum onda manevî bir rehavet doğurmakta; ALLAH Teâlâ'nın rızasını ve ruhunun selametini kazanmak için gerektiğinde fedakârlıkta bulunmasını, zahmete katlanmasını zorlaştırmaktadır.

Bu husus, hac gibi ruhânî ve manevî boyutuyla zirvede olunması gereken bir ibadet esnasında dahi gözlenebilmektedir. Yaşanmış bir olaydaki şu iki kişiden hangisinin haccı ALLAH Teâlâ'nın rızasına daha uygun olmuştur dersiniz: İkisi de 50 yaş civarında olan, yüksek mevkili bu kişilerden biri; tamamen o anki şartlar gereği Müzdelife'den Mina'ya 5-6 km. kadar yürütüldüğü için içi öfke dolu. İlgili kuruma ateş püskürüyor. Diğeri ise olaya bambaşka bir dünyadan bakıyor: "Ben üzülmedim, tam tersine mutlu oldum. Ömrümüz arabaya binmekle geçiyor. Ne mutlu bana ki, Hz.Peygamber (S.A.V.) Efendimizin yürüdüğü bu yollarda ben de yürüdüm, O'nun ayağının değdiği yerlere basmak bana da nasip oldu, bu yüzden sevinçten uçarak yürüdüm o yolu!"

Bugün hacca gitmek fiziki olarak eskisine göre daha kolay olabilir ama, günümüz insanının kolaya alışmış olduğunu, zora gelemediğini de düşünürsek bilhassa mânevî gereklerini yerine getirme bakımından günümüzde hac her zamanki kadar, belki daha da zor olmaya devam ediyor. Daha yola çıkmadan yapılacak işler var. Haccın en başı, bu ibadeti iyice anlayıp kavramaktır; sonra hacca karşı derinden arzu hissetmek, sonra hacca gitmeye sağlam karar vermek, sonra engelleyici bağlardan kurtulmak gibi diğer hazırlıklar gelir. Daima dilde dua, gönülde ALLAH Teâlâ olmalıdır. Hac ibadetinde önceliğin daima ALLAH Teâlâ'nın rızasını kazanmak olması gerekir. "Nefsânî tutkulardan ve zevklerden, gerektiğinde en temel ihtiyaçlarından dahi feragat etmeyi göze alamayanlar, bütün tutum ve davranışlarında yalnız ALLAH Teâlâ'nın rızasını gözetmeyenler ALLAH Teâlâ'ya ulaşamazlar." İşte haccı anlayıp kavramanın özü, bunu bilmektir.

Bütün bu bilgi ve öğütlerin temelinde şu vardır: Hac asla sıradan bir yolculuk, turistik bir olay gibi düşünülmemelidir. O bir ibadettir; mânevî bir arınma ve yükseliştir. İnsanın, mümkün olduğunca maddî, bedenî ve dünyevî heveslerini geride bırakarak, kalbinden atarak, asıl hedefine adeta kilitlenmesidir. O hedef, hacı adayının derin bir ruhaniyet ve mâneviyat sürecine girdiği hac yolculuğunun, Beytullah'ta gerçekleşecek olan "likaullah" yani ALLAH Teâlâ'ya kavuşma, ALLAH Teâlâ ile buluşmadır. Böylesine ulvî bir hedefe doğru yürürken cismanî ve maddî rahatın, bedenî zevklerin ne önemi kalır!..

Bu sebeble hac, bir turistik geziden ibaret olmayıp, bir ibadettir. Bunun için hacca gidecek olan Müslümanlar önce bir hazırlık yapmak durumundadırlar. Binaenaleyh, hac yolculuğuna çıkmak üzere bulunan hacılarımıza bazı noktaları hatırlatmakta fayda vardır. Bugünkü hac ibadeti çoğunlukla bilgisizce ve "uydum kalabalığa" şeklinde yapılmakta, haccın farz ve vacipleri, haccın tamam olması için gerekli diğer hususlar bilinemediği için hac ibadeti eksik veya hatalı olmaktadır.

Halbuki hac, günahlardan arınmak için önemli bir fırsattır. Her yolculuk için belli bir hazırlık yapıldığı gibi, bu kutsal yol için de çok yönlü hazırlıklar yapılmalıdır. Bu fırsattan gereği gibi yararlanmak için hacca ruhen ve bedenen çok iyi hazırlanmak ve âdaba riayet etmek gerekir.