Şehitlerimizin yürek burkan hikâyeleri karşısında, eli kolu bağlı oturmak ne zor! Üzülmekten başka bir şey yapamamak, üzüntüyü daha fazla büyütüyor.

Elimize silah alıp, sınır ötesi kara harekâtı yapan taburlara mı katılacağız?

Elbette hayır.

Sokakta elde bayrak teröre lânet okuyan gençlerin arasına girmek de sadece biraz tatmin duygusu verir.

Ötesi yok.

*

İşini bir an önce bitir de gel görüşelim, konuşacaklarımız var.

Böyle söylüyor arkadaşlar.

Çay kahve eşliğinde, önemli konular üzerinde konuşmaktır niyetleri.

Muhakkak öyledir; ama ben kendimi bir çuval patates gibi hissediyorum.

Bir köşede unutulmuş, kendi haline terk edilmiş bir çuval patates.

*

O kahramanlarımız şehit oldu.

Vatan savunması için canlarını verdiler.

Cenabı Hak nasip etse, ben de onların arasına karışsam diye düşünen milyonlar var geride.

Bu kardeşiniz de onlardan biri.

*

Teröristlere bazı ülkeler tarafından yıllardan beri verilen desteği küçümseyenlere rastlıyoruz.

Hangi statüde olursa olsun...

Uzak ya da yakın komşu...

Dost, müttefik veya aramızdaki ilişki limonî hüviyette kabul edilenler de olsa...

Tavrını gizlemeyip açıkça düşmanlık da gösterse, her türlü destek sağlayan o kadar çok ki o ülkelerin sayısı...

Tamam, bunu bir paranoya haline getirmeyelim, kendi hatalarımızın üstüne battaniye gibi örtmeyelim ama varlığını görmezden gelmek ve küçümsemek de büyük bir yanlışa düşmektir.

*

Bugünkü tablo karşısında bile hâlâ teröristlere 'gerilla' veya 'isyancı' demeyi uygun bulan dostlarımız(!) var.

Bu değerli dostlarımız, otuz yıla yaklaşan süre boyunca, terör örgütüne yardım ettiler, ellerinde ne tür imkân varsa hepsini kullandılar.

Para desteği sağladılar...

Silah temin ettiler...

Eğitim verdiler, taktik verdiler...

Al gülüm ver gülüm havası içinde ticaret yaptılar...

Yayın yapmalarına izin verdiler...

Barındırdılar...

Gösterilerini sevecen bir üslupla takip ettiler...

Eylemlerini desteklediler...

Siyasî platformlarda savundular, destek oldular...

*

Onlara "Terör örgütü" olduğunu kabul ettirene kadar Türkiye'nin göbeği çatladı.

Gönülsüzce kabul etmek zorunda kaldıktan sonra bile gereğini yerine getirmeyip el altından desteğe devam ettiler.

O silahları, mermileri, roketleri, bombaları dağların tepesinde şapkadan mı çıkarıyor bu terörist sürüsü? Yoksa taşla toprağa karıştırıp mı elde ediyorlar?

Kendi hatalarımızın zerresini bile inkâr etmeyelim, kabul.

Hepsinin üzerine gidelim ve minik bir nokta kadar, saman çöpü kadar bile düzeltilmeyen husus kalmasın.

Ama o destek verenlerin varlığını da görmezden gelmeyelim.

Biz bu badireyi atlatır, düze çıkarız Allah'ın izniyle; yokuşun sonuna yaklaşmış durumdayız.

Terör örgütü de biter, Kürt sorunu da...

Fakat unutmayalım ki biri diğerine bağlı değil.