Ben evimdeyim…

Onlar yıkık betonlar arasındalar…

Ben çocuklarımlayım…

Onlar da ölü çocuklarıyla…

Eşim bardağıma çay dolduruyor…

Onların eşleri dul kalıyor…

Benim battaniyelerim var yünden pamuktan

Onların battaniyeleri betondan çamurdan

Biz kardeşiz…!

Elimde hayat kitabım Kur’an ve hadisler var

Onların da ellerinde aynısı…

Kıblem kabeye düşüyor

Onların da kıblesi kabe

Bağışlanıp cennete girmek istiyorum

Onlar da hemfikirler

Biz ne güzel kardeşiz böyle…!

Duvarlar üzerlerine yıkıldı

Toz bile bulaşmadı bize

Üşüdüler

Üşümedik

Sokakları ev yaptılar

Çatılarımız aynı büyüklükte

Evimde battaniyelerim var misafirler için sakladığım

Misafir odam Van’a kurulmuş haberim yok

Biz ne güzel kardeşiz böyle…!

Sevgili deprem abi

Sen istenmezsin ama amellerimiz sana davetiye çıkarıyor…