Suyun öte yanındaki komşumuz Yunanistan, iflas bayrağını direğin yarısına kadar çekmiş durumda.

"Yarısına kadar" ifadesi, iyimserlik belirtisi.

Avrupa Birliği'nden kredi ve hibe şeklinde akan paralar, Yunanistan'ı kurtarmaya yetmedi.

Bundan sonra da yeteceği şüpheli...

Yunan dilinde "Taşıma su ile değirmen dönmez" sözü nasıldı?

Biri bunu hatırlatmalıydı.

Altında delik olan bir kaba su doldurmaya çalışmaktan farkı yok AB yardımlarının.

Yunanistan'a AB yerine, Japonya yardım etse, o zaman da "Tashi Masu" gündeme gelir.

Yine bir şey fark etmez.

*

Krizler, grevler şeklinde devam eden sıkıntının günden güne büyümesi üzerine Başbakan Yorgo Papandreu görevi bıraktı.

Şimdi geçici hükümet kurulmak üzere kollar sıvandı.

Erken seçime kadar ülkeyi "teknokrat hükümeti" yönetecek.

Yeni Başbakan Papadimos'un işi zor.

Seçimden kim galip çıkacak bugünden belli değil ama seçimi kazanıp yeni hükümet kuracak olanın işi daha zor olacak.

Radikal kararlar alınıp kararlılıkla uygulanabilirse, Euro bölgesinden çıkma riski biraz azalır.

Avrupa Birliği'nden dışlanmak Yunanlara ne kadar ağır gelir, bunu bizim anlamamız imkânsız.

Henüz girmedik ki çıkmanın ne anlama geldiğini bilelim.

*

Yorgo adına üzülüyorum doğrusu.

Dostumuz sayılır. (Başbakanımızın dostu, bizim de dostumuz demektir.)

Ama ondan daha çok, Mehmet Altan adına üzülüyorum.

Her fırsatta Yunanistan'ı örnek gösterirdi.

"Rol model" olarak seçtiği kişinin, bir süre sonra büyük hayal kırıklığına uğratması, bir delikanlıyı nasıl sarsar, nasıl hüsrana uğratırsa, ona benzer bir durumda olduğunu sanıyorum.

*

Gerçekten rol model konusu sıkıntılı bir iş.

Adaşım, kimi seçmeliydi ki isabet kaydetmiş olsun?

On yıl sonra, on beş yıl sonra çökmeyeceğini, büyük ekonomik sıkıntılarla boğuşmayacağını nasıl bilebilir ki insan?

Yunanistan'daki dostlarımıza defalarca "Ayağını Yorgo'na göre uzat" dedik ama dinletemedik.

Savurganlıktan vazgeçmediler.

"Batarsa devlet batar, bize bir şey olası değil" politikasıyla günü akşam ettiler.

*

Yunanistan'ı geçelim, az öteye gidip İtalya'yı düşünelim.

Orada da vaziyet pek farklı değil.

Berluskoni de istifa kararı aldı.

*

Uzanalım Fransa'ya...

Gündemdeki en önemli konu "kemer sıkma".

Bakın işte biz bunu iyi biliriz.

En fazla tecrübeli olduğumuz konudur.

Kemer üzerindeki delikler yeterli gelmeyince, bir süre sonra ufak bir hareketle yeni delikler açmışızdır; hem de defalarca.

*

Avrupa'da Almanya'dan başka sağlam ülke kalmayacak galiba.

Bir de İsviçre'yi sayabiliriz.

Bu tabloya bakınca, kendimize çok fazla güvenmek de gelmiyor içimden.

Büyüklenmemek, ne oldum dememek için tedbirli davranmak zorundayız.