* Benim görüşüm! Muhammed'i bağlayıp her tarafı kapalı bir odaya ölünceye kadar hapsedelim ve bütün hava deliklerini kapatalım. Sadece bir delik bırakalım. Oradan yiyip içeceğini uzatalım. Ta ölünceye kadar böyle devam etsin, dedi. Şeytan:

* Ne kötü görüş! Çünkü O'nun kavminden size silah çekip gelenler olur ve elinizden kurtarırlar, dedi. Hişam b. Amr:

* Benim fikrim! O'nu bir deveye bindirip Mekke-i Mükerreme'den çıkaralım, uzak yerlere sürelim. Artık ne yaparsa yapsın. Size zararı dokunmaz, dedi. Yine o şeytan:

* Bu da çok kötü bir fikir! Çünkü gider, başka kavmi ifsad eder, başına toplar gelir ve sizinle harp eder, dedi. Nihayet Ebu Cehil:

* Benim düşüncem de! Kureyş'in bütün kollarından birer tane güçlü kuvvetli genç seçip çağıralım. Geceleyin Muhammed'in evinin etrafında pusu kursunlar ve müsait bir vakitte ani bir baskında bulunmak suretiyle O'nu birlikte, bir hamlede öldürsünler. Kimin vurduğu, kimin darbesiyle öldüğü belli olmasın. Böylece iş, kimvurduya gelecek, kanı bütün Kureyş kabîlesine dağılacak. Haşimoğulları da bütün Kureyş kollarına karşı çıkamaz, harp edemez. Kan davasına kalkışamazlar. Çâresiz diyete, kan bedeline râzı olurlar. Biz de veririz. Bu iş böylece kapanır... Dedi. Şeytan:

* İşte doğru ve isabetli bir fikir, dedi. Bu şekilde Ebû Cehil'in teklifi ittifakla kabûl edildi. Kureyş kollarından 40 yeminli kişi seçip toplantıyı bitirdiler. Hemen uygulanmasına karar verildi.

Müşriklerin Dâru'n-Nedve'deki bu konuşma ve plânları Kur'an-ı Kerim'de şöyle özetlenmektedir. "Ya Muhammed, hatırla şu zamanı ki, inkâr edenler, Mekke müşrikleri seni bir yere kapatmak veya hepsi birden öldürmek yahut da Mekke-i Mükerreme'den çıkarmak için sana tuzak hazırlıyorlardı. Onlar sana tuzak kurarken, ALLAH da onlara tuzak kuruyordu. ALLAH tuzakların en iyisini kurar."