Kimse kusura bakmasın ama 4+4+4'ü söylemesi gerçekten de zor be yahu!

Dört artı dört artı dört...

Dikkat edin, bu formülden bahsetmek isteyenler, son kısmı söylemekte epey sıkıntıya düşüyor.

Hiç duraksamadan söyleyiverince de insan kendini tutamıyor, sanki gerisini de getirecekmiş gibi oluyor.

Gelin şunu 4x4 yapalım, tam olsun.

Hem arazide iyi gider, hiç zorlanmaz, hem de vur deyince öldürmüş oluruz.

Böylece üniversiteyi de zorunlu hale getirmiş ilk ülke sıfatıyla tarihe geçeriz.

Derseniz ki herkes dört tane dört yıllık eğitimi tamamlayacak kapasitede değildir; hemen o dakika size hak vermek şart hale gelir.

Kafa yapısı bakımından müsait olmayabilir.

Maddi imkânlar bakımından şartlar elvermeyebilir.

Yaradılış bakımından yetersiz kimseler vardır.

Muhakkak... Aynı durum üçüncü dört yıl için de geçerli zaten.

* * *

28 Şubat darbesinin getirdiği tahribatı silmeye çalışırken, düşünen kimselerin, bu konuda kafa yoranların fikirlerine itibar edilmeli.

Karşı çıkanlar ve taraf olanlar arasında her türlü düşünceye rastlamak mümkün.

Onları ayıklamak ve değerlendirmek, doğru ile yanlışı, faydalı ile zararlıyı elemek gerekir.

"Düz liselerden sağlam dinî bilgilere sahip gençler yetişse, İmam Hatipler daha donanımlı din adamları yetiştirse... Ne güzel olur..."

Fehmi Koru böyle yazdı; son derece önemli bir tespit.

Bir başka noktaya da Kürşat Bumin işaret etti:

"Mutlaka değiştirilmesi gereken eğitim-öğretim sistemini 'aceleye getirmek'ten sakınmak gerekiyor."

* * *

Motor gücü yüksek araçların vergisi yükseltilince, bundan çok dar bir kesim etkilenir.

Ama eğitim konusu, halkın bütününü ilgilendirir.

Yani 4x4'lerin vergisine yapılan zam sadece zenginleri etkilerken, 4+4+4 sözkonusu olduğunda hepimiz etkileniriz.

Yeterince tartışılmadan, gerekli altyapı hazırlanmadan aceleyle hareket edilmesi durumunda zorunlu eğitim, "sorunlu eğitim" haline dönebilir.

Aman hocam dikkat! Bir yanda tümsek var, bir yanda çukur.

* * *

Sağlık konusu "Her işin başı sağlık", eğitim konusu da "Eğitim şart" kalıpları çerçevesinde değerlendirilip geçilecek boyutta değil.

Yediden yetmişe herkesi ilgilendiren eğitim konusu üzerine söz söyleyebilecek kim varsa görüşlerine saygı duymak gerekir.

Sırf karşı çıkmak için karşı çıkanların sözlerine bile.

Ve yalnızca eğitimcilerin değil, her kesimin fikirlerine başvurmakta fayda var.

* * *

Halkın görüşlerini almak için kapıdan dışarı çıktığımda ilk önce kayınvalideme rastladım.

Elimdeki kalemi mikrofon gibi uzatıp "4+4+4 hakkındaki düşünceniz nedir?" diye sordum.

"Bu adamlar" dedi "bugüne kadar bütçeden en büyük payı eğitime ayırdılar mı?"

Cevap vermemi beklemeden kendisi "Ayırdılar" deyip devam etti.

"Bütün kitapları tertemiz basıp öğrencilere bedava dağıttılar mı? Dağıttılar. Kızların okula gitme oranını yükselttiler mi? Yükselttiler. Eğitimin kalitesi arttı mı? Arttı."

"Eee?"

"Eesi, bugüne kadar nasıl memleket hayrına işler yapıldıysa, bundan sonra da öyle olacaktır."

Sözün kısası, tam olarak bilmiyorsa da vatandaşın kafası rahat!

"İyi olacak inşallah" düşüncesi yaygın. Kaç artı kaç olursa olsun!

Yalnız, yarın bir sıkıntı yaşarsa, sandık başında başka adres aramayacağının da garantisi yok.